't Platform leeft als nooit tevoren, de zomer is in aantocht, de goesting om buiten te komen is groot, de banden staan hard, de veringen afgesteld, we zijn weer weg.
Geladen met pompen, binnenbanden, spaghetti, moersleutels, oud bier, bidongs en spannende tenues werden wij door Jean Latour(ette) verwacht in zijn riant vakantiehuis. Omdat Beloega en Saiga beter georganiseerd voor de dag kwamen en dus vroeger aankwamen, besloten beide dorstigen een raceke te maken richting Houffalize de plaatselijke Chouffe naar binnen te laten lopen. Het leek alsof de rest van het gezelschap afwist van de aperobedoelingen, want net toen de glazen aan de lippen stonden werd er met ongeduld gebeld om aan het weekend te beginnen. Kamers werden verdeeld, spaghetti afgewerkt, goed gegeten en wijn gedronken. Omdat een bepaalde kern weet had van de opperbeste conditie van sommigen, is er stilzwijgend in groep afgesproken om de strafsten onder ons krom in een zetel te slapen te leggen onder het alziend oog van grootvader Latour.
Later bleek dat deze aanslag op het menselijk lichaam, zelfs de grelligste niet heeft kunnen deren. Na een stevig ontbijt werd de tocht aangezet: 42,3 kilometer op de teller en 950 meter hoogtemeters langs de rode nummer 4 en 3. Alhoewel dat Saiga the Pitch nooit eerder met klikpedalen gereden had, ging het hem af alsop zijn sloffen. Kristien in opperste form gleed langs de stijlste hellingen. Eekhoorn met zijn snode plannen om de wereldbekerhellingen te downhillen kreeg te doen met Ijzeren Stijn en zijn chocolatte remmen. Thomas daarentegen ontdekte de wereld op zijn Nadarhek en kwam daar wonderbaarlijk goed vanaf! Jurgen bleef zichzelf, zag, genoot en filosofeerde: "wat is het hier mooi". Pittig detail: Jurgen schuifelde (elegant, maar iets minder elegant dan het lijdend voorwerp) achter Kristien aan. Swiffer hield het tempo strak en wist nu en dan zijn medetochtgenoten te verblijden met een muffe geur! Gescheten dat daar is!
De namiddagtocht van 27,7 km was het onverhoopte gloriemoment voor Coati. Bijna was zijn strategie om later toe te komen (en dus langer te slapen) mislukt toen hij schuimbekkend bovengeraakt was. Het braken stond hem op de lippen; het had iets te maken met 12 uur drinken van minder dan 12 uur tevoren... En alsof het nog niet genoeg afzien was, begon het nog te regenen ook. Ondanks de modder en de striemende regen, lieten we ons niet kennen. Thomas heeft zijn ketting leren opleggen en Swiffer een snakebite te repareren. Um, maar voldaan werd er gedouchet, gedronken en gegeten in de brouwerij van La Chouffe, herself.
Zondag, josdag zou je denken! Neen, althans niet voor een bende-op-Panda-en-Ovis-wachtende japers om aan een stralende dag te beginnen. Fris en dol als een vis in het water, werd de groene tocht van 35 km aangevat. Kort, maar technisch stond in de beschrijving, wel echt een parel om je rijkunsten te laten botvieren: klimmen, downhill, peren en manoevreren. Een aantal welverdiende La Chouffekes op een zonnig terras deden alle doordeweekse zorgen vergeten! Op terugweg naar Mabompré wist Trekkoning (;)) T-man opnieuw zijn grenzen te verleggen door zijn door alcohol & zon aangetaste (lees: scheve) makkers een raceke te laten verliezen, zijn geheim: talent en direct geinjecteerde suikers. Het geheel werd afgesloten door een heerlijke barbecue en een frisse stinkende pint! Heerlijk gewoon...
