zaterdag 18 september 2010

vrijdag 17 september 2010

Tocht van de brandweer

Wakker worden, naar buiten kijken, vloeken want het regent. Tegen beter weten in toch gewoon op de fiets springen. Eventjes een beetje droog staan regenen tot T-man overtuigd en klaar was en dan op naar de start. Verbroederen met Stijn, Kelly, Peter en zijn lief dat blijkbaar toch zijn lief niet zou zijn hoewel ik dat maar moeilijk kan geloven. Kelly was een beetje zenuwachtig, wat normaal is voor haar eerste keer.

Met zijn allen het veld in en toen werd het al snel duidelijk dat het vettig zou worden. Links en recht gleden de mountainbikes door de sappige weides. 2 km afgelegd en er hing al 5 kilo moder aan uwe kader. Kelly straifde vlotje door de wei, extreem sterk voor haar eerste keer. In de zeikende regen en eheel terecht stelde ze de vraag: "Is dit nu wat jullie zo ieder weekend gaan doen, voor uw plezier?". Een brede glimlach kwam bij ons alle op het gelaat en het antwoord was een volmondige: "Ja".
Van vochtige weien ging het via drassige velden naar natte bospaden. Maar het ging van kwaad naar erger. Vochtig werd zeiknat, drassing velden werden zuigende moerassen, en natte bospaden werden woeste revieren. Op vele momenten had het veel weg van canoying, geen wonder dat iedereen na iedere vettige strook een ontzetten brede glimlach had. Dit is gewoon fijn. Bij de bevoorrading goed opletten waar je je fiets neerlegden want herkennen zat er gewoon weg niet in. Gelukkig kunnen de mannen van de brandweer hier aan daar aan een jerrykannetje drinkbaar water geraken zodus was er bij de bevorrading een brandweerlang voorradig om onze fietsen weer bruikbaar te maken.

Het materiaal vond dit alles iets minder fijn. Op mening helling hield mini zich volharden aan de procesie van echternach, onderweg op een hellingwas ook heer Peter een prachtige imitatie ten berden aan brengen van een woede uitbasting van een Italiaan. Gelukkig heeft hij geen carbonnen fiets. T-man zijn remblokken waren op. Eekhoorn zijn remblokken waren gewoon niet meer. Kelly kreeg ne klapband waarbij ook de buitenband stevige schade had opgelopen. Mcgiver Eekhoorn loste dit op met een kartonneke en een plastiekje van een granny moelleuse. Wel straf maar ook meteen de exit voor kelly, t-man en eekhoorn. Beetje verder gaat de vermeende echtgenoot van Peter ook nog eens stevig over de kop. Exit. Peter en Mini volharden en kiezen voor 52. Stijn en mezelf hebben genoeg eigenkennis om te weten dat voor vandaag 38 km genoeg is. Had het kilometricske op het achterwiel gestaan hadden we vandaag allemaal 52 km gehad.

Aangekomen nog een verfrissende leffe drinken en gelukkig zijn! Merci aan iedereen die erbij was!

PS: Dikke proficiat aan Kelly.
PSS: Kelly: duikb

Black Forest Ultra Bike marathon

Hieronder Bart zijn verslag van nen duitse marathon effe geleden:

Om 7u werd iedereen aan de start verwacht en vanaf 7h30 werd het startsein gegeven. Helaas zaten er 2,5 minuten tussen iedere groep en zat ik in groep 15. Gevolg mijne hele tenue al onder de verfspatten van zolang te staan schilderen. Gelukkig werd op de achtergrond constant het blackforest ultra theme song gedraaid. Dus toen we voor de 30ste keer hoorden dat wij de enige echte helden van zwarte woud waren voelde ik mij ook een held. En terwijl we door de vele supporters onder de startboog reden en de commentator wist de vertellen dat er zelfs Belgen in onze groep meereden stroomde mijn bloed vol adrenaline en was ik klaar voor de tocht.
Na 5 minuten zag ik in mijn linkerspiegel al ene woest links pinkerend achter mij aanrijden. Dus bij het eerst volgende gat dook ik direct naar rechts om sneltrein swiffer door te laten. Eerst nog wat opspattend grind uit mijn ooghoeken verwijderen en toen begon de eerste beklimming van een kleine 20 km. De rest had precies beter ontbeten want iedereen stormde tegen een groot verzet de eerste berg omhoog. Ik bleef rustig zitten de goede raad van Tim opvolgend: klein schakelen. Dus met lichte tred werd ik halverwege de beklimming voorbijgeraasd door de "88 km mannen" en daarna nog eens overrompeld door de "77 km mannen" (respectievelijk een half uur en een uur na ons vertrokken. Gelukkig vonden de supporters mij geweldig want terwijl rest voorbijzoefde konden ze bij mij rustig de naam op mijn plaatje lezen en mij vollebak aanmoedigen.
Vlak onder de top zag ik ne mechanieker bezig zijn ketting te herstellen. 10 minuten later hing diezelfde mechanieker lusig achter mij te toeteren. Her swiffer was back on track en in bloedvorm. Veel woorden werden er niet meer vuilgemaakt want na dergelijke beklimming dient lucht om te ademen niet om te babbelen. In de verte klonk er nog een "Yow die Jansen". Een kleine berekening deed mij besluiten dat indien Swiffer 5 min aan zijn fiets had gewerkt en hij mij na 5 min fietsen inhaalde, dit betekende dat hij dubbel zo snel fietste als ik. Maar toen doemden er gelukkig nog enkele bompas op die ik lustig in het stof liet bijten en een nieuw pakketje energie was gevonden.
De rest van de tocht kan het best worden omschreven als cruisen over grote banen op de grote plaat. En onder het motto wattage trappen werd de ene fronselkop na de andere opgerold. Enige vorm van techniek was niet vereist gewoon woest tekeer gaan was de enige optie.
Bij een groot reclame paneel van " the wall" dacht ik in het volgende dorp vergast te worden op een stevige drank en eetpost op de tonen van Pink Floyd en terwijl ik vol in de remmen ging aan de vele tentjes die hier stonden doemde in mijn linkerzichtsveld een beklimming op samen met een massa volk. Niemand durfde op dit steile stuk te wandelen vanwege de ontzettend grote afgang die gemaakt zou worden. Per sjans had ik mijn goede vorm gevonden en iedereen die dacht op de eerste berg de grote man uit hangen werd op dit stuk en op de daaropvolgende klim van 10 km ingehaald.
Stilaan had ik het gevoel dat ik niet langer tussen de kloefkappers reed maar tussen de echte moutainbikers. En op de tonen van Bart Peters: "Er kan altijd nog een tandje bij" werd het getik van de kiezels op mijn spatbordje steeds luider. Een kleine blik op de kaart de dag ervoor had mij doen besluiten dat de laatste 15 km bergaf gingen met nog 2 molshoopjes. Dit bleek toch een kleine misrekening te zijn van mijn kant want in het zwarte woud vallen de mollen iets groter uit en al gauw kon ik aan mijn andere hobby beginnen en de united hiker uithangen (Eerst nog ffkes van tenue wisselen en een bordeaux fleecke aantrekken en de tocht kon beginnen). Hierna volgde de beloofde afdaling van 10 km met aankomst op de piste. En daar ik mijn fiets een waardig afscheid moest geven op zijn voorlopig laatste tocht, moest en zou ik op de grootste vitesse eindigen, dus een kleine eindspurt was het resultaat. De mensen die ik hierbij nog het nakijken gaf keken echter vreemd op want na 115 km fietsen is het blijkbaar niet de gewoonte om efkes uit het wiel te komen en ne Petachi sprint te placeren.
Ik kwam als laatste aan van het Platform omdat Tim en Kristien nooit te houden zijn en Swiffer een beest is. Maar veel tijd om op adem te komen was er niet. Want van door de stoffige kiezel te fietsen krijgt ne mens al eens een droge keel dus al gauw ging het van "was't van de bok". En konden we allen vieren dat we die helden auf die swarse wald waren.
Hierna gingen we bij een Italiaan eten en zat Eekhoorn een beetje beteurterd naar zijn bord te staten tot er iemand vroeg: "Wa scheelt" En Tim en Kristien luidkeels zongen: "Vertrouw geen italianen, ze steken er vanalles in!".
Voila dit was het relaas van de tocht. Volgende keer moet iedereen van't platform maar meedoen. Ik zal in 2012 opnieuw op de afspraak aanwezig zijn.

donderdag 2 september 2010

Houffamarathon - Platform present

Het platform was buiten de 24 uren ook nog eens actief op de Houffamarathon afgelopen weekend. André had precies nog wa last van de zware benen van zaterdag, terwijl Kristien naar een top 5 knalde op 27 vrouwelijke deelnemers!

Komende weken nog de Bastognarde en de Grand Raid Godefroy overleven en het marathon seizoen is alweer gedaan.

77 Km uitslag:
1.RENSEN Lyan (Ned)
2.LAMMERTYN Fien (Bel)
3.BEUMER Mandy (Ned)
4. VOETS Gwen (Bel)
5. ACHTEN Kristien (Bel)
...
Volledige uitslag op http://www.chronorace.be/

24 uur van Zolder

Zoals swiffer in de vorige waardevolle bijdrage wist te melden hebben we afgelopen weekend de 24 uur v zolder meegefietst. En hoe!
Het matig getrainde platform wist op een relatief ontspannen manier beslag te leggen op de 48ste plaats van 250 deelnemers, hetgeen niet slecht is gezien de initiële ambitie ergens op plaats 150 lag. Hieronder volgt de beschrijving van de gang van zaken.

De vogelkes lagen nog ergens in hunne nest toen de platform kamion (merci familie Broux!) om zeven uur 's morgens richting t circuit vertrok om een degelijk plekske te bemachtigen voor de installatie van ons hoofdkwartier. De tent (merci familie Dayers!) werd rechtgetrokken, de inschrijvingen voltooid en hoole mins swiffer kreeg toestemming van ploegleider Peter om zijne eerste spaghettie (merci familie Klingeleers) in de microgolf te steken.
Iets later werd onze eerste tactische zet met unanimiteit goedgekeurd: de tijdrit zou professioneel overgeslaan worden gezien het inmiddels klote augustus weer.
De uiteindelijke start kwam er geene second te vroeg aan: peter had de rollen gloeiend heet gestookt, de eerste supporters waren aanwezig en de platformkoereurs stonden allemaal scherp gelijk een mes lichtelijk nerveus te worden :-).
Na dik anderhalf uur koers was de nervositeit bij Peter misschien een beetje weg, bij ons kwam ter nog een schupke bij toen bleek dat de ploegleider himself aan een gemiddelde van 38/uur had rondgeknalt opt circuit. Ne mens begon spontaan spijt te krijgen van de relatief slechte voorbereiding.
Na Peter was het de beurt aan André en Swiffer en na veel ongeduldig wachten kon ik uiteindelijk ook aan het eerste toerke beginnen. Het is afzien, maar elke keer doorkomen aan de platformbox met de beste en luidruchtigste supporters van heel den omloop doet ne mens al nekeer bijschakelen.
Na een half uurke de transponder doorgegeven aan onze pa (André) die samen met Isabelle het platform verder deed opschuiven naar inmiddels een top honderd positie.
Nadien was het terug mijn beurt en net toen het begon te regenen moet Philip den eerste keer zijne gedong van onderen vastpakken. Voor zo nen beer maakt het weer precies geen zak uit, want hij en Brecht brachten t platform steeds verder naar voor met gemiddeldes van om en bij de 40 per uur.
Kloteweer of niet, Isabelle was om vier uur 's nachts opnieuw aan de beurt zodanig dat ze ook nog eens tijdig in holland kon zijn voor ne modeshow de ochtend erna (hoezo geschift? Chapeau zenne).
Swiffer, herr Doctoor, Peter, ik en Philip volgenden nog en het platform bleef opschuiven tot een onverhoopte top 50. Brecht hield in een woeste slotfase flink stand en schoof zelfs nog een plaatske naar voren tot nummero 48.

Het was een super ervaring: met heel het gedoe, organiseren en supporteren was fietsen voor nekeer meer een groepsgebeuren. Merci aan de supporters (volgende keer wel graag enkele pinten overlaten :-) ) en vooral aan Roel en David voor de catering en logistieke hulp. Daarzonder had de top 50 er zeker niet ingezeten.

Volgend jaar opnieuw present met twee ploegen en wie weet wel ne solo zot?

Algemene statistieken:
228 ronden gereden
912 km
gemiddeld 38,2/uur