tPlatform voorjaarskalender 2012

Dag allemaal,

Het winterprogramma van ijzeren stijn is nog maar juist begonnen of we zijn er al met de voorjaarskalender. Echt winter is het niet dus we kunnen maar al beter vooruit denken.
Omdat wij niet willen stilzitten en mooie sportieve vooruitzichten nodig hebben om te trainen stel ik u voor: "de grellige voorjaarkalender 2012". Een nogal ambitieuze kalender deze keer, een reeks gekende klassiekers zowel road als mtb en een aantal nieuwe en zelfs buitenlandse marathons.
Te grellig voor u? Er zijn uiteraard ook nog gewone toertochten in het Vlaamsche land, verenigd u en spring de vélo op!

Kalender met details in de gedeelde spreadsheet (google docs)

Keep on biking!
Swiffer

Opletten op de prairie!

Toertocht Overijse

Dwars door het Zoniënwoud, zo luidde het motto van deze toertocht. 0.5° Celsius wist mijn wagen me te vertellen toen ik naar ginds reed. Jawadde da's fris, temeer omdat ik precies mijne korte tenue aanheb... Allez, ne keer dat het zonneke erdoor kwam viel het wel mee. Stijn vergezelt zijn Spreeuwke voor de 44km, Tim, Kristien en Kevin kiezen voor de 66km, hoewel men het er op mountainbike.be niet over eens geraakte of het nu 66, 68 of 70km was. Mooie en gevarieerde tocht bij een enthousiast herfstzonnetje, zo hebben we het graag. Met gratis Telenet bidon, ook nog es biologisch afbreekbaar naar 't schijnt.

Gestoord!

Bloso MTB Kortenberg

Bij gebrek aan partners in crime op ne zondagnamiddag met wisselvallig doch warm weer, heb ik besloten om op mijn ééntje de Bloso MTB route dichtst bij mijn deur ne keer te gaan verkennen. Vanuit Herent over de Winkselse steenweg tot ergens tussen Veltem-Beisem en Erps-Kwerps waar ik het eerste groene pijltje aantref. Het begon een beetje saai, heel plat, maar wel genoeg modder wegens nog maar eens een onweerke dat gisteren over onze contreien is getrokken. Al snel bevind ik me tussen de weilanden ten oosten van de luchthaven van Zaventem. Ploeteren door landbouwgrond modder, bij momenten kniediepe plassen van waar normaal gezien de trakteurs door de akkers manouvreren. Ondertussen een dikke plensbui over mijn nek en ook wat vliegtuigen van de oostelijke aanvliegroute. Het groene stuk was duidelijk eerder voor veldrijders ontworpen. Op het stukje blauw en al snel rood wordt het gelukkig interessanter. Allez, echte zware beklimmingen vindt ge in die streek niet, maar wel zware stukken door holle wegen vol modder en stenen. Lap he, ik had pertang vanmorgen mijne vélo gepoetst. Zelfs nog effe moeten stoppen om ne grany en ne peperkoek bij te duwen want ik zat weer door mijn waakvlam koolhydraten heen. Het rode stuk was veruit het meest uitdagend. Sommige stukken op en af vlak langs den E40, met diepe groeven vol water. En ondertussen blijft mijn ketting maar doorslippen, godverdoemme toch. Bepaald moment maak ik een klein sprongske over ne bult (ne mens moet zijne vering een reden tot bestaan geven) en ik hoor van *kledeng* achter mij, wtf? Ik had mijn rugzakske laten openstaan bij mijn tussendoortje en mijne gsm was eruit gevlogen, oopsiedaisy! Nu dat ik dat ding toch in mijn pollen had effe naar Eekhoorn bellen dat em mij ne nieuwe XT ketting mag bestellen want mijn energietransmissie van kuit en dij naar achterwiel wordt zwaar gefnuikt door de mechaniek! Bon, 't is een uur of half 8 en begin honger te krijgen. Op de één of andere manier raak ik de pijltjes kwijt en moet via instructies van de bewoners van Meerbeek mijne weg richting Leuven terugvinden. Alras zit ik op de Brusselse steenweg en kan nog een tiental minuutjes op grote plaat van jet geven om dan via een binnenwegske terug in Herent aan te komen. Amai, da was al bij al nie slecht, hoewel het terrein niet het uitdagendste is voor ne mountainbiker. Voor de mannen die zinnens zijn één hunner aluminium rossen om te bouwen tot singlespeed, dit zou wel ne keer een parkoers kunnen zijn waar ge u danig kunt uitleven. Ook nie slecht voor op ne warme zomeravond met uw dufke te komen losrijden. Het moet niet altijd Holsbeek of Heverlee zijn he!

Get dirty!

Het is gebeurd!

Korte nieuwsflash vanuit Platformland. Het is gebeurd, het is gebeurd!
Kristien la Machine rijdt ook Tim de vlammende Eekhoorn naar de Filistijnen
en is bij deze onbetwiste Platform kampioene op de laatste MTB marathon
van 2011! Ze sleept op de koop toe een spectaculaire 4e plaats bij de dames
in de wacht.

Om u een idee te geven van de P.O.W.E.R er in dat kleine ding zit:
T-man en G-nu rijden de 75km marathon in een niet onaardige 6 uur.
Mini rijdt de concurrentie op een hoopje in 4h30... watch out Kim Saenen!

Woeste berin nondedjiegel! Respect.

Le 16ème Randonnée VTT de Stavelot

Zondagochtend, rond een uur of zeven, krijg ik de kriebels, begint het hier te beven. Euh. Allez. Beven is een groot woord. Mijne wekkerradio is voor één of andere mysterieuze reden niet meer in staat StuBru te ontvangen en het is dan maar Radio2 geworden. Amai. In elk geval, vandaag staat er alweer een toertochtje op het programma, niks minder dan Le 16ème Randonnée VTT de Stavelot 60km (en een beke)! Chauffeur van dienst zijnde bel ik aan ten huize Mr. en Mvr. Opheide-Broux (...) watzgeburt? nikske (...) nog es bellen (...) deur gaat op en daar staat Mr. Opheide in zijne peignoir met klein oogskes en ne grijns "Oei, de wekker is nie afgegaan". Ik mag aan de ontbijttafel aanschuiven, mijn bokes opeten met een taske kaffie erbij. Allez, fiets intasten en yippiekayéé naar Stavelot. Onderwege krijgen we daar een KLEIN stortbuike op ons teljoor, zo van ruitewissers op stand zevenendertig, redelijk content dat we nog in den auto zaten! Ge ziet, het is nie altijd goed om op tijd te zijn.

Bon, over den toertocht dan. Het begon allemaal nogal gezapig. Lange stukken over een grindpadje waar ons bomma op een trottinet nog redelijk mobiel zou zijn. Ik krijg een beetje hoogmoed en verschiet hier een daar een klein cartoucheke, zomaar, voor de sport. Maar dan begon het, ammehoela! "Veenmoos" kende da? Da is zo van dieje gladde plekmodder met takskes en gras ertussen. Da kruipt tussen al de bewegende onderdelen van uwen derailleur tot er niks nemeer bougeert zoals het moet. De Nobby Nics wisten ook niet meer waar ze de mosterd moesten halen en schuiven van links naar rechts op de beklimmingen. En wat voor een beklimmingen man! WOEST! Zo van, oef we zijn er bekans... Kut toch nie... allez nu dan... Godver nog nie, kajiet kajiet! Uitdagend! De afdalingen zijn ook niet min mijne man, triceps assisteren de RockShoxx Reba's en vangen rotsen en bobbels op tot ze roodgloeiend staan. Vetjes! Naast fietskwaliteiten worden respectievelijk intelligentie en padvinderskunsten op de proef gesteld. Een diploma verkeerskunde was geen overbodige luxe om aan het planneke aan de tent van bevoorrading 2 uit te kunnen. Pijlkes van papier en krijtstrepen zijn blijkbaar geen goede opties voor uw afwijzering wanneer er tussen de 8 en de 20 liter vocht per vierkante meter uit de hemelsluizen neerdaalt. Volgens de organisatie hadden ze ook te kampen met jong gespuis die de wijzers voor de lol de verkeerde kant lieten uitwijzen. Ik denk dat we in totaal toch mogen spreken van ne kilometer of 65.

In elk geval, het was ne ferm uitdagende toertocht, en zou mits betere organisatie en iets beter catering op de bevoorradingen een bescheiden toppertje kunnen worden! Met dank aan Gnoe voor de gemotiveerde companie!

kus

Tman

(Poging tot) de Solo’s ride 55km

‘s Ochtends hadden we afgesproken aan onze stam-camping te Remouchamps. De meesten hielden het bij een koffie voor het vertrek, maar zoals we van onze Kevin gewoon zijn deed hij weer iets speciaal, door zijne koffie te combineren met een fruitsap. Kwestie van de darmen op gang te trekken voor het vertrek.

Nog maar net vertrokken en al onmiddellijk schakelen naar het kleinste blad. Stoempend kwamen we boven, een scherpe bocht en we doken de Ardense bossen in. Na een reeks stevige beklimmingen kwamen we aan een eerste barricade, een stevige boom over de weg. Na een vlotte beklimming van de barricade konden we weer vrolijk verder trappelen. Maar dit bleek geen eenmalig geval te zijn. Hier was blijkbaar een woeste boswachter te werk gegaan die het niet zo had voor de mountainbikers. Na een half uur zwoegen en zweten om over de omgezaagde bomen heen te geraken, konden we onze tocht verder zetten.
De rest van solo’s werd gekenmerkt door geweldige technische stukken, stevige en lange beklimmingen en prachtige uitzichten. Spijtig genoeg ook door mini die pijnlijk ten val kwam op haar heup, 5 platte banden (natuurlijk van Kevin en Swiffer) en een stortbui. Dit dwong ons vroeger te stoppen.

Maar ‘TPlatform will be back!

Black Forest Ultra Bike 2011

Na nog wat laatste voorbereidingen aan ons huizeken was het vrijdagavond eindelijk zover. Alles in den otto duwen en volle sjees vertrekken richting deutschland! Het weerbericht voor de komende dagen zag er niet al te best uit en onderweg konden we daar al een voorbode van merken. Maar vijf uur regen en een ondergelopen tunnel in freiburg konden ons niet tegenhouden en alras waren we om een uur of één 's nachts in de gietende regen huize swiffer aan het optrekken. Ietekes later eindelijk pitten en al een sjans da kevin onmiddelijk ze matje vond toen de tweede platformdelegatie een uurke later arriveerde.

Den dag erna gezapig begonnen. Uitgeslapen, op het gemak ontbeten, nummers gaan afhalen en wat rondschoffelen op den expo. Kevin schafte zich nog snel ne nieuwe helm aan na de valpartij van vorige week in Theux en besloot zeneige dan maar Rudy te noemen.

Nadien op een terraske nog snel wa weizen vitaminen opgedaan, waarna kristien en ik een stukske van het parkoers probeerden te verkennen terwijl de rest hunne fiets nog nekeer opblonk. Heer Moons kwam hierbij echter tot de iet mindere vaststelling dat zijne scott er geen goesting niemeer in had en da klaarblijkelijk op dees vervelend moment moest laten weten door zijn achtervork te laten barsten. Nog rap op zoek naar ne reserve fiets, maar niemand die de arme stakker kon of wou helpen. Moons besloot, zo bleek den dag nadien, de eerste afdaling volle neut in te zetten enzo zijne velo aan een stresstest te onderwerpen. Moest het breken, dan liever niet op 50km van de streep. Den boel overleefde en bleek nadien den hele tocht uitgehouden te hebben.

Optijd bed in en 'snachts een paar keer wakker worden van de stortregens die onze tent teisterden. Geene paniek, de Deutsche sabine haagdoorn had immers beter weer voorspeld voor de volgenden dag...

Den dag zelf dan, opstaan om half zeven, snel iets eten, camelbacks vullen en gezwind naar de start. Plaatsnemen in box 11 waar de laatste slaap uit de ogen gewreven werd, terwijl Kevin overliep van enthousiasme. Rondom ons wederom allemaal geschoren kuiten en we moesten nog efkes lachen bij de mannen die hun gloednieuwe ultrabike overschoenen aanhadden. Wa een paljassen, os sabien had immers droog weer gegeven. Nog een half uurke kou lijden in de korte mauwkes en we waren vertrokken. Plan was dat swiffer, kristien en ik samen gingen blijven tot swiffer nen aanval ging inzetten op de befaamde "wall", zo'n 75 km verderop. Naar goeie gewoonte waren we swiffer onmiddelijk kwijt: als het zijne fiets nie is zijn het zijn kleren, maar de mensj had het te warm. Kristien en ik dan maar op reserf naar boven, den hartslag van de platformkampioen werd nauwgezet in het oog gehouden om toch nie toe te geven aan het enthousiasme dat langs links en rechts met geoliede ende geschoren kuiten voorbijvlamde. De eerste klim werd goed verteerd, maar het was ondertussen beginnen regenen en ne mens had het voorgevoel dat het door dieje regen misschien nog wel eens heel zwaar zou kunnen worden. Naar beneje richting Titisee dan maar, waar het schuim op de golven stond door de regen en wind die ondertussen ons blote armkes teisterden. Verlangen naar de volgende klim, da gebeurt nie al te dikwijls feitelijk.

En alzo ging het nog efkes, ik schat een uur of 5, verder. Elke keer lichte hoop als het efkes stopte met regenen, waarna ge weer ne ferme schop tegen uwe moral kreeg als het opnieuw begon te kletteren. Doordat ge redelijk hoog in de bergen zit was het ook niet al te warm en na verloop vantijd waren de handen en voeten pijnlijk bevroren. Iedereen had hier zen eigen middelkes voor: kristien schakelde met hare handpalm, kevin zocht warmte en genegenheid in zijne pis en ne warme chalet zo bleek later. Swiffer had ondertussen van de afdaling gebruik gemaakt om terug tot bij ons te komen en op de volgende klim liet het platform efkes aan vijftig voorbijgestokenen zien dat op dieje stijle berg wel te fietsen viel. Straffe toeren: mannen met veel kracht en trainingskilometers moesten licht verbaasd en al wandelend toekijken hoe een frêle meiske tussen hen door laveerde naar den top van de berg.

Nu zen lijf op temperatuur was had swiffer, opnief naar goeie gewoonte, ambras met zijne villo. De ketting wou niemeer toegeven aan zoveel geweld en na miljoen miljard (burgies kunnen da naart schijnt tellen) keer chainsuck bleek de mens ook niemeer uit zijne pedaal te geraken waardoor hij aldus op de grond lag te spartelen als zijn ketting wederom tussen zijne kader gedraaid was. Exit swiffer, exit climb, order niner.

Kristien en ik bibberend verder tot de voet van de laatste grote klim: tien kilometers bergop. Op reserf vertrokken met als doel hier ter een lap op te geven werden de herren und frauen gezwind ingehaald, luid aangemoedigd door de gek die naar jaarlijkse gewoonte den deem uithangt op het stijlste stukske van het parkoer. Juist voor den top waren de krachten inmiddels ferm geslonken en net toen we op het punt stonden de volgende vrouw in te halen had juf mini efkes een dipje door opkomende buikpijn. Verstand gebruiken, tandje terug schakelen en proberen goed te eten. Het ergste was immers door en het zou wel terug goedkomen. Ondanks dat we zogezegd den top gepasseerd waren, waren de volgende twintig kilomters echt rete-zwaar, continue op en af, modderploeteren, positief blijven denken en stillaan beseffen dat het ondertussen al efkes niemeer geregend had. Stikop aan de laatste bevoorrading gekomen en dan duwen ze u daar al hijgend ne mirco onder de neus:

Speaker: Tim (uwe naam staat op uwe nummer), wie gehts?

Tim: Ganz kaputt, und das sind auch die enige woorden das ich deutsh kann.

De mens negeert dat en vraagt of ik volgend jaar nog es terug kom.

Tim: Nein, nächtstes jahr kann ich meine freundin nicht mehr folgen.

Speaker: wo ist deine freundin?

Ik wijs op kristien, die justement ergens achter een haag gepist had en ondertussen haar ogen stond uit te wassen in nen emmer tien meter verderop.

Dieje mens haast zich naar kristien en duwt haar de micro onder de neus.

Speaker: Kommst du folgend jahr nog?

Kristien bedient haar ook van de vlotte deutsche sprache: Allein als du gutes wetter besttellt!

Speaker: Das beloof ich.

Enfin, met deze positieve woorden konden we toch terug vertrekken voor de laatste stukskes bergop. Wetende dat dit het laatste was viel het eigenlijk goed mee, we konden opnieuw wa volk inhalen en zo waren we aan de laatste grote afdaling begonnen. De 'engelenberg' die lelijk bruut middenin de laatste afdaling zit, viel dit jaar - in tegenstelling tot vorig jaar - goed mee en na 7 uur 20 min afzien bolden we redulijk gelukkig over de streep op de atletiekpiste. Swiffer stond ons proper gewassen op te wachten en Jurgen bleek ook al binnen. Die had wijselijk besloten de marathon afstand te doen en dieje dan ook uit te rijden, ferm werk!

Kevin aka Rudy kwam onder platfomapplaus binnen na negen uur travakken, chapeau: flink gewerkt den eerste keer dattem overuren op de fiets draait!

Da kon nie van iedereen gezegd worden: de onderkoelde uitvallers moesten onderweg naart schijnt met bussen worden opgehaald, terwijl er nen opligger voorzien was om hun fietsen terug tot de streep te brengen. Kristien werd uiteindelijk 9de vrouw algemeen, vierde in haar categorie (op 47 en 17 deelnemers). En da bij een internationaal deelnemersveld. Ok, het moet gezegd: dat was niet gelukt als het beter weer was en er minder uitvallers waren, ma goed, ge moet het nog altijd maar doen. Dat doorzettingsvermogen werd begot met ne spaarcent prijzengeld beloont.

1. Kleinhans Ariane 1983 RSA-Stellenbosch Contego/Giant/Sludge 5:41.55,5

2. Clement Alexandra 1985 CH-Altstätten SG Pietros Veloshop Chur 6:05.48,0

3. Troesch Danièle 1978 F-Epfig Fiat Rotwild 6:07.15,6

4. Meier Andrea 1979 Eichstetten soq.de - SPEEDZONE 6:12.38,5

5. Kron Jasmin 1981 Freiburg FXX Cycles.com 6:18.00,1

6. Tröscher Marion 1966 Kirchzarten Bike-Bären-Duo 6:55.05,9

7. Rousselet Mélanie 1982 F-Err Font romeu cyclisme 7:10.45,5

8. Kyburz Andrea 1974 CH-Basel Finis 7:14.33,2

9. Achten Kristien 1984 B-Kessel-Lo T Platform der dorstige fietsers 7:20.00,4

10. Richters Dorothee 1984 Ober-Olm Pirate / Sebamed 7:20.58,6

De recuperatie voor, en voorbereiding van, de raid des hautes fagnes werd ferm ingezet met menig weizen gevolgd door enkele 'lesten'. Tegen een uur of één boeken toe en den dag terop reutelenterend naar Belgie.

Ik zal ongetwijfeld nog wa dingskes vergeten zijn die, tijdens de weizen, er zeker in moesten komen, feel free to add!

Hagelandse chrono

...zoals Tman het beleefde.

We wisten het op voorhand, zaterdag 4 juni ging het een temperatuurke worden waarbij elke verstandige mens geen inspanning doet zwaarder dan het bewateren van de viooltjes in de voortuin, laat staan een mountainbike marathon rijden. Afspraak kwart na negen, Platform kampioene Kristien La Machine en gemotiveerde amateur Tman ontmoeten elkaar op de parking in Langdorp vlakbij de startblokken. Voorwiel indraaien bleek al voldoende inspanning te zijn om de eerste zweetparels van het voorhoofd te doen druppen. Rap ewa insmeren met factor 8 (voor optimale bronzage), inschrijven en we kunnen eraan beginnen. De start was voor ondergetekende gene vette. Lomperwijs mis ik de eerste afslag, honderd meter verder de pinnekesdraad nipt missend al ne keer onderuit gaan, om nog van den dorst te zwijgen. In tegenstelling tot de tot doodsreutels aanzettende beklimmingen van Waimes ligt het parcours er beenhard en Nilfisk-zak stoffig bij. Wel handig, zo wat Hagelandse bodem die in uw zonnecrême en zweet cocktailke blijft plekken. Extra bescherming tegen het UV bombardement dat we deze dag over onze nek gaan krijgen.

Na de eerste twintig kilometer kruis ik Mini, die al aan de overkant van de Demer rijdt richting eerste bevoorrading. Mini vindt al dieje catering maar niks, gritselt rap ne nieuwe bidon mee ('t was met ananas-smaak) en knalt verder op haar gepatenteerd verschroeiend tempo. Den deze had al een klein hongerke maar had toch moeite om azo een zacht cakeske door zijn uitgedroogde keel te wringen. Effe verder passeer ik een wei met een half dozijn struisvogels en ne lama of drie.

Het parcours is matig technisch, hier en daar een single track maar redelijk vlot manouvreerbaar. Het tempo ligt anderzijds zeer hoog voor een MTB marathon. Poerdroog en snoeihard. De bobbelkes tussen de half verdorde tarwe worden bij de hardtail riders genadeloos via de zadelpen aan de konten doorgegeven. Onderwijl ervaar ik meerdere malen het zogenaamde "aquarium-fenomeen". Het aquarium-fenomeen geschiedt als volgt. Ge zweet als nen dulle maar da zweet stapelt zich op op de richel van uwe zonnebril. Dan hotst ge over een bobbelke, uwe bril zakt enkele millimeter uwe neus af en het zweet reservoir gutst via den binnenkant over uw glazen. Resultaat, ge zit precies met uwe kop in ne aquarium! Na de tweede bevoorrading komt een boomstronk dwars over het pad me bijzonder bekend voor. Natuurlijk! We zitten op het blauwe stuk van de Holsbeekse Bloso route. Zoals vorig jaar komt ook da lastig stukske langs de moestuin door dat uitgegroefd padje dat uitkomt op wat steil steengruis en bovenaan uitkomt bij de geitjes. Ook bike team Margi was van de partij.

Het laatste stuk bevat enkele venijnige stukjes technisch rijden. Mini meldt na de wedstrijd dat ze daar ergens ne achterwaartse koprol had moeten maken. Plotsklaps word ik door een kwieke dame voorbij ge-PEERD. Op slag verliefd he! Het bleek Kim Saenen te zijn. De laatste kilometers was het worstelen met ne lastige tegenwind. Na de wedstrijd komen we te weten dat er nog ne Platform schavuit meegedaan heeft: den Bannie begod!

Het was bloedheet en stoffig, maar zwaar de moeite!

Tman

Te Koop: frame Radon QLT Race met Fox demper

Radon QLT Race Full suspension

Frame-maat: 18"
Frame-materiaal: Aluminium 7005 Triple Butted Hydroform Tubing

Inclusief demper Fox RP23.

Het frame is NIEUW, nooit gebruikt en nog in verpakking!
De demper is 2 jaar gebruikt, goed onderhouden en reeds een revisie gehad.

Prijs 450 EURO

0489/453271

Platformstage 2

Another weekend on the bike...

Na het nogal destructieve weekend van vorige week was het tijd om ter nog eens een lap op te geven. Zaterdag stond er met de magnifique een dikke baantocht op het programma , terwijl er zondag fietskes getest konden worden op het betere parkoers in malmedy.

Zo gezegd zo gedaan, Kristien, Banni, Brecht, Swiffer en ik stonden weer op een ontieglijk vroeg uur gereed in rochefort om onder een ferm lentezonneke den tocht te beginnen. Temporiseren, niet gek laten maken en als er na 150 km nog poejer over was konden we da nog altijd verschieten, da was het plan... al was dat zonder Banni gerekend. Dieje mens was precies zo goed in form dat hem ondanks zijn minder airodynamisch armani brilmontuur gelijk ne gek bergop vloog. Tussenin was swiffer zijn moral naar eigen zeggen 'tot onder de macadam' gezakt doordat de vitessen van zijne trek dienst weigerden en zijne band plat kwam te staan in de voortuin van ne stoepzittende bompa. Na 50km's kwamen we aan de eerste bevoorrading en omdat ge maar beter uitgerust aan het tweede deel van den tocht kon beginnen had de organisatie ervoor gezorgd dat we toch een 15 min moesten aanschuiven voor ons franchipanneke... Brecht werd naar goeie gewoonte om vijf uur op zijn wekelijks familiefeest verwacht en dus besloten de mannen van de 135 km's de bevoorrading over te slaan en onmiddelijk verder te jagen.

Flink uitgerust en rondgegeten begonnen Kristien, Swiffer en ik aan de volgende 50kms, die ons wederom door de schoonste stukskes wallonië stuurden. 'Nice and stable concrete', goei weer en nen ondertussen opgekrikte moral zorgen ervoor dat de kilometerkes erdoor vlogen en voor we het goed en wel beseften waren we, 10 hellingen en een bevoorrading verder, opnieuw tegen den berg op aan het kreffelen. Toen bleek dat de bevoorrading op km 140 niet op kilomter 140 bleek te liggen en navigator van dienst juffrouw achten enkele fouten in het roadbook van de organisatie had gevonden werden de remmen boenk toegepitst om een dempig stukske reserve franchipan in de berm binnen te spelen.

De echte bevoorrading bleek 5 km verder te liggen en er was begot nergens protest te horen om opnieuw efkes in de remmen te vliegen en een assortiment koeken binnen te spelen.

Gedrenkt in de endorfines werden de laatste 35 km's ter nog snel doorgejaagd en voor we het wisten zaten we te stoefen over de statistieken terwijl we van nen aquarius(!) nipten. Die statistieken logen er ook niet om:

180 km

3230 hoogtemeters

8 uur effectief getrapt

Er was echter nie veel tijd te verliezen: hoofd van de catering, ijzeren stijn, had een uitgebreide barbeque beloofd in onze nieuwe uitvalsbasis Malmedy die toch iets verder dan verwacht van rochefort bleek te liggen :-) Een uurke auto rijden dan maar en nadien konden tegen een uur of half acht eindelijk beginnen aperitieven met vrienden bart en jurgen die de vaste mtb routes van malmedy verkend hadden. Over het bbq aanbod dieje avond kan heel veel verteld worden, maar ik ga het erbij houden dat het immens, ma dan ook immens veel was. En ook toch nog dat we alles hebben opgegeten :-)

Den dag erna onder een stralend (zomer)zonneke ontbeten op het terras van de betere pattisier van malmedy en hop naar de expo hallen voor de 02 bikers testdagen. De nieuwsgierigheid naar de grote wielen bleek aanwezig en vijftien minuten later stonden brecht, stijn, swiffer en ik geriejed op een divers aanbod 29 inchers van Sobre, Niner en Seven. Kristien stuurde ne kartonnen 26 inch lapierre het ubervette parkoer op. De 6 kilometerkes, 220 meters positief hoogteverschil en supertechnische trails bleken iets te veel van het goeie te zijn voor stijn zijn ijzeren Sobre met stalen vaste voorvork en aldus ging hem in de tweede run voor ne carbonnen santa cruz met veerwegen waar madman verlekkerd op zou zijn. Swiffer was niet te houden en ging onmiddelijk voor de traktorbanden van sandman terwijl kristien een basic modelleke van canyon uit het rek sleurde. Brecht en ik gingen voor de 29'ers van niner.

Ik kan zo natuurlijk nog efkes proberen door te gaan en al die verschillende fietsen in zinnekes proberen te zetten, maar omdat mijne werkgever mij niet enkel betaald om platformverslagen te maken hieronder een beknopte lijst van ge(s)t(r)este bikes:

- Niner air 9

- Niner EMD

- Niner Jet 9 met lefty

- Turner Sultan

- Nicolai argon met rohloff en riemaandrijving

- Sandman Gobi titanium

- Canyon grand canyon carbon

- Sobre dad

- Seven sola titanium

- ne carbonnen santa croes int groen

- boegtvillos van rose

- carbonnen en aluminium koersfietsen met hoge en lage sjanten

Swiffer heeft helaas de rit met de sandman niet volledig overleefd en ging redulijk enthousiast onderuit met een snap in de kuit tot gevolg. Verdikt: laten naaien door een dikke negerin in een waals ziekenhuis en exit testdays. Zonde...

Ook helaas zaten de kilometers van den dag ervoor nog wat in de benen en was na het testen van de baanfietsen het vet volledig van de soep. Nog effe afsluiten met ne fijne chimay terwijl gnoe al aan het speculeren was over de afmontage van zijne toekomstige Air 9...

Volgend jaar opnieuw!

Rik Verbrugghe Classic 24 April 2011

6h30: wakker worden met statisch geruis wegens verkeerd afgestelde wekkerradio, oftewel hebben de duiven de StuBru zendmast weer ondergescheten. Douchen niet nodig, enkele kommen Corn Flakes met Alpro Soja melk binnentrekken, materiaal intasten en GPS in de richting van Aywaille wijzen. Traditiegetrouw ne verkeerde afslag nemen en wa rondbollen in het centrum van Luik.

8h22: arrivé au camping Olympia. Het is nog een beetje killig. Eekhoorn houdt niet van stijve tepels (bij zijneigen dan, want da schuurt aan de bretellekes) en houdt zijn übersexy bodywarmer nog efkes aan. Panda staat reeds gereed in vol ornaat, kuiten extra opgeblonken. Mini a.k.a. "La Machine" zabbert op een banaantje en smeert 10cc wit spul (factor 15) kwestie van optimaal te bronzeren. Zelfs de broekspijpen van haar witte Platform tenue nog wa opgerold om de tan-line extra hoog te krijgen. Swiffer is een beke de kluts kwijt. Waarschijnlijk nen Duvel teveel op gisteren. Hij doet er langer over dan normaal om al zijn spullen in de juiste volgorde en op de juiste plaats te krijgen. Wonny de Pony staat scherp. Met het gele vliegmachien van nonke Mon, voorzien van bijzonder zachte zadel, voelt hij zich sterker dan Gilbert en kan niet wachten om te vertrekken. Ondergetekende, T-man, wordt door Mini gewezen op het feit dat mijn tuubkes een beetje plat staan, 3 bar is wa weinig voor ne koersfiets. Efkes ajusteren. Daarbovenop denk ik ten onrechte dat ik mijne voorste derailleur correct had afgesteld en moet na de eerste 50 meter, nog voor de start van de tocht, mijn pollen vuil maken om de ketting over het juiste tandwiel te leggen.


9h20: bon, we zijn ingeschreven. De hoogmis voor kuit en dij kan beginnen! Als een geöliede machine drijven we de vitesse op tot een respectabele kruissnelheid. Als vijf knechten omsingelen we onze kopvrouw zodat ze uit geen enkele windrichting belaagd kan worden (uitgezonderd aarswinden van een niet nader vernoemd individu). Terwijl het zonnetje gestaag hogere posities opzoekt en de frisse ochtendkilte verdrijft met genadeloze UV straling, bereikt het olijke gezelschap de splitsing tussen de 105 en de 125 km route. Wonny en ik slaan af voor de 105, de rest kiest voor de volle pot en gaan all in met ne full house. Dit betekent dat voor die vier japers dit verslag reeds ten einde is!


10h20: eerste bevoorrading. Zachte koekskes, vochtige zoetigheid en zoete vochtigheid zijn ons deel. En het begint echt warm te worden. Sporadisch rolt er een straaltje zout zweet langs de slapen via de kin en dubbele kin onder het helmbandje door de kraag binnen. En ze lachen er niet mee, we worden getrakteerd op enkele van de zwaardere beklimmingen. Wonny voelt het aan zijn beentjes dat de fiets van Nonke Mon eigenlijk niet gemaakt is om bergop te rijden.


11h20: ik rij aan hoge snelheid over een bulteke en opeens wijst de punt van mijn zadel richting de hemel. Hoewel er hardnekkige geruchten de ronde gaan dat ik graag dingen in mijn derrière krijg kan ik u verklappen dat dat niet gemakkelijk fietst. Harréé zenne, aan de kant en die inbus sleutel bovenhalen. Met een enthousiast YOOOOOO veegt Wonny mij voorbij. In zijn kielzog een oude knar van Leopoldsburg waar Wonny, sociale mens dat hij is, reeds uitgebreid kennis mee heeft gemaakt. Een beke foeteren, op zadel kloppen en aan een vijs mechanieken en mijn zitje staat wederom in de juiste positie. Fuck, 2 minuten achterstand. Ik duw op de gáás en zet de achtervolging in.

11h35: daar zie ik in de verte een onguur figuur op gele fiets. Bovenop de **** helling hang ik terug in het wiel. Amai dat was efkes zweten.

12h00: tweede bevoorrading. Enkele suikertjes het buikje binnengieten en terug het zadel op. Ondanks mijne kater van gisteren voelen mijn benen nog relatief fris. Met het temperament van een kannibaal besluit ik om een effortke te doen in de laatste etappe. Echt tactisch was die zet niet, ik rij een 15 tal kilometer in totale eenzaamheid. Plots komt er ne snelheidsduivel uit het niets tevoorschijn. De ideale man om bij aan te klampen. Het terrein is nu relatief vlak. Dieje pééj voor mij steekt een tandje bij en tegen een slordige 38km/h scheuren we over het wegdek. Bij de volgende beklimming moet ik toch lossen.

13h00: de zadelpijn valt niet meer te negeren, maar het is niet ver meer. Het visioen van ne frisse Ice Tea jaagt me over de asfalt richting Aywaille.

13h16: finish! Jawel ik heb het gehaald. Nog niemand van de 125km crew te bespeuren. Gelukkig maar of ik was serieus aan mijneige beginnen twijfelen.

13h29: Wonny de Pony komt met ne brede grijns het koerke opgereden. Geen 2 minuten later nipt em al aan ne kouwe Leffe

13h55: Daar komt de rest binnengerold. "We hebben gejáááágd manneke" meldt Swiffer. Voila weer een puike prestatie van 't Platform. Nog een Leffeke dan.

Als kers op de taart: La Redoute oprijden, we zijn hier nu toch, dan kunt ge beter ne keer proberen. Op het steilste stuk haal ik mijne kodak boven om de rest te filmen. Eekhoorn passeert en ik ben nog te hard buiten adem (hoort me maar es hijgen) om commentaar te geven.Amai mijne frak.



Met verbeten blik en rood aangelopen kaken wordt La Redoute bedwongen en kunnen we terug op terras gaan zitten. Frank De Boosere zou wellicht beweren dat het niet gezond is om met zo een hitte van die fratskes uit te halen.



Op het terras van de camping versterken we de innerlijke mens met Duvelkes, Choufkes, enkele kommen nootjes en wat lekkers uit de friteuse. Hooligan Panda breekt nog ne parasol af en dan zit het erop. Ne steak van de Notre Dame dubbel en dik verdiend!


Tot de volgende sportieve bijeenkomst!

xx

T-man

Drékes versie van Luik-Bastenaken-Luik 10 april 2011

Aanwezig: Edgard, Paul, Dries, Dirk, Dré, Kristien, Tim, Swiffer

Het is vroeg.. heel vroeg! Om 7u verzamelen we in Diepenbeek en vertrekken we richting Tilff. Een gele bestelwagen zit vol afgetrainde atleten wiens kuiten al niet veel goed voorspelden.
Er volgt een mooi tocht van 125km, slingerend met heel wat Ardeense beklimmingen, richting de Luxemburgse grens en zo weer terug naar Tilff.
Helaas moesten we van onze route afwijken wegen een auto-rally op de wegen. Het kon echter de pret niet bederven.

Halverwege, korte horeca-stop. Suiker opdoen. De legende 'Paul', menig man had voor hem gewaarschuwd, ik kende hem nog niet. Deze man doet zijn Platform-tenue alle eer aan en rijdt harder naarmate er meer Duvel verbruikt is.


Ik ben blij dat ik met 4,5u slaap deze tocht gewoon uitgereden heb :)Het was misschien niet zoals Merckx destijds maar La Redoute staat nu ook aangevinkt op het lijstje :)

Nagenieten doen we met een Duveltje in volle zon, 21°, op het gezellige stadspleintje van Tilff. Afsluiten met Parijs-Roubaix in een brasserie achter de kerk (volgende keer hier langs het water iets drinken, gezellig!)

Doen we binnenkort zeker nog eens opnieuw!
Cheers
Swiffer

Olne-Spa-Olne 03 april 2011

Aanwezigen: Tim, Kristien, Stijn, Swiffer

Afwezigen hadden serieus ongelijk!!


Eén van de mooiste tochten om het mtb-seizoen op gang te trekken. Parcours lag prachtig droog, snel kunnen rijden. Weinig amateurs te bespeuren, tempo zat er bij iedereen goed in. Volgend jaar zeker weer present!

Blonde Chimay in voetbalkantine als beloning.

Sart-Tilman 20 maart 2011

Aanwezig: Kelly, Stijn, David, Bart, Goendi, Panda, Tim, Kristien, Jurgen, Swiffer

Afwezigen hadden ongelijk!

Juffrouw Achten behaalde zelfs een beker, 2e plaats in de chrono bij de vrouwen!

Achteraf gezellig keuvelen met een braadworst en de nodige pintjes in het huis van God.

Activiteitenkalender

Beste Platformers,

Iedereen is welkom op de activiteiten van onderstaande kalender!
Doorklikken om te vergroten:
(geel gekleurd: weekend)





BE THERE!

't Platform te velde in de voerstreek

't Platform heeft weer goed getraind! 't is te zeggen, de harde kern van de mountainbike-sectie. En ongelooflijk maar waar, het was nochtans een tocht op asfalt! Baansectie?? ;)
Diamanten Mini, Krachtige Panda, Snelle Eekhoorn en ikzelf waren van de partij.
Plaats van plezier: Voerstreek en Mergelland NL
Startlocatie: Genoelselderen, knooppunt 86 van het fietsnet start op het pleintje in het centrum van dit gehucht.


Tocht in grote lijnen: Genoelselderen - Riemst - Kanne - Eben Emael (ja uiteraard langs het fort) - Moelingen - Gravenvoeren - Fouron Saint-Martin - St-Geertruid in NL(ter ere van Geertrui hebben we hier even halt gehouden in De Koekenpan, aanrader!)- kasseistroken van Maastricht-centrum - Vlijtingen - Herderen - Genoelselderen


Een slordige 86km's hebben we erdoor gejaagd, dat jagen mag je letterlijk nemen! In tegenstelling tot wat sommigen denken is het nogal heuvelachtig in deze contreien, zelfs als je grondgebied Nederland binnenrijdt! Enkele kuitenbuiters in het parcours zorgden voor de nodige ambiance: de 'Halembaye!, de 'Muizenberg' op de Cannerberg aan de mergelgrotten. De slingerberg hebben we nu ook gezien, gelukkig als afdaling.

De hele tocht een stevige wind gehad en net voorbij de helft begon het ook nog eens flink te regenen.. ma echt gieten hé! Dit alles kon de pret niet bederven. Weer een enorm voldaan gevoel en een goeie training voor Sart Tilman (20/03) op de mtb!!

Platformers te lande, get on your bike!!!
Groeten
Swiffer

't Platform @ Zoenk 2011

Bij gebrek aan andere enthousiastelingen werd de platformdelegatie enkel vertegenwoordigd door ptit patron en mezelf op deze eerste mooie tocht van 2011.

Volgens de vers opgemaakte kalender van het nieuwe jaar wordt er blijkbaar altijd voor de langste afstand gekozen en aldus vertrokken we rond een uur of half tien voor de 65 kilometerkes.

Het begin was nie super afwisselend, veel brede paden waarbij menig gebrevetteerd wielertoerist met ferme hespen langs ons door vloog. Na de eerste bevoorrading konden we dan int gezelschap van twee straffe dames echt beginnen baaiken en om diverse redenen doet da ne mens toch echt godverdikke goed!

Door vlak voor de splitsing naar de 65 efkes de reutel vanop de blauwe merida te negeren en een paar meterkes voorsprong te pakken konden we ter zeker van zijn dat wonne optimaal van het afzeggen van de anderen kon profiteren en wa extra trainingsarbeid kon verrichten.

Na pellenberg vorige week zijn we defenitief begonnen. Zondag binnen twee weken staat de ronde van vlaanderen op de menu: blinkt dus uw baanjanettenketting op en bestelt alvast nen biefstuk voor in uw broek want zo t schijnt gaat de mtb sectie een eerste keer de maat nemen van de mannen van den asfalt...

U leze er meer over in een volgend verslag.