woensdag 7 september 2011

Gestoord!

zondag 4 september 2011

Bloso MTB Kortenberg

Bij gebrek aan partners in crime op ne zondagnamiddag met wisselvallig doch warm weer, heb ik besloten om op mijn ééntje de Bloso MTB route dichtst bij mijn deur ne keer te gaan verkennen. Vanuit Herent over de Winkselse steenweg tot ergens tussen Veltem-Beisem en Erps-Kwerps waar ik het eerste groene pijltje aantref. Het begon een beetje saai, heel plat, maar wel genoeg modder wegens nog maar eens een onweerke dat gisteren over onze contreien is getrokken. Al snel bevind ik me tussen de weilanden ten oosten van de luchthaven van Zaventem. Ploeteren door landbouwgrond modder, bij momenten kniediepe plassen van waar normaal gezien de trakteurs door de akkers manouvreren. Ondertussen een dikke plensbui over mijn nek en ook wat vliegtuigen van de oostelijke aanvliegroute. Het groene stuk was duidelijk eerder voor veldrijders ontworpen. Op het stukje blauw en al snel rood wordt het gelukkig interessanter. Allez, echte zware beklimmingen vindt ge in die streek niet, maar wel zware stukken door holle wegen vol modder en stenen. Lap he, ik had pertang vanmorgen mijne vélo gepoetst. Zelfs nog effe moeten stoppen om ne grany en ne peperkoek bij te duwen want ik zat weer door mijn waakvlam koolhydraten heen. Het rode stuk was veruit het meest uitdagend. Sommige stukken op en af vlak langs den E40, met diepe groeven vol water. En ondertussen blijft mijn ketting maar doorslippen, godverdoemme toch. Bepaald moment maak ik een klein sprongske over ne bult (ne mens moet zijne vering een reden tot bestaan geven) en ik hoor van *kledeng* achter mij, wtf? Ik had mijn rugzakske laten openstaan bij mijn tussendoortje en mijne gsm was eruit gevlogen, oopsiedaisy! Nu dat ik dat ding toch in mijn pollen had effe naar Eekhoorn bellen dat em mij ne nieuwe XT ketting mag bestellen want mijn energietransmissie van kuit en dij naar achterwiel wordt zwaar gefnuikt door de mechaniek! Bon, 't is een uur of half 8 en begin honger te krijgen. Op de één of andere manier raak ik de pijltjes kwijt en moet via instructies van de bewoners van Meerbeek mijne weg richting Leuven terugvinden. Alras zit ik op de Brusselse steenweg en kan nog een tiental minuutjes op grote plaat van jet geven om dan via een binnenwegske terug in Herent aan te komen. Amai, da was al bij al nie slecht, hoewel het terrein niet het uitdagendste is voor ne mountainbiker. Voor de mannen die zinnens zijn één hunner aluminium rossen om te bouwen tot singlespeed, dit zou wel ne keer een parkoers kunnen zijn waar ge u danig kunt uitleven. Ook nie slecht voor op ne warme zomeravond met uw dufke te komen losrijden. Het moet niet altijd Holsbeek of Heverlee zijn he!