dinsdag 17 juli 2012

Ready to ride.

maandag 9 juli 2012

Kristien wint de 125 km Houffamarathon!

De goeie form van kopvrouw Kristien werd van het weekend wederom bevestigd. Ze wint de lange afstand van de Houffamarathon. Gesteund door de afgekomen UH'ers arriveert ze in 7u28 als eerste vrouw!







dinsdag 26 juni 2012

Raid Des Hautes Fagnes 2012

Dees bericht om het relaas te doen van de 2012 versie van de meest grellige marathon van de Benelux, de Raid Des Hautes Fagnes.
Ik zal maar meteen met het goeie nieuws voor de dag komen: mister RDHF heeft zijne status weeral kunnen bevestigen. Zij die het niet geloven of niet aanwezig konden zijn door het afbreken van huizen, het ingipsen der armen, hondeschoollessen of zwelg- en orgiefestivals, moeten het maar nekeer vragen aan Kristien, Brecht, Thomas of mezelf.
Het waren immers deze deemen die de goeie raad van Mevrouw Hagedoorn in de wind sloegen en op 24 juni om negen uur gereed stonden onder de startboog.
De eerste kilometers waren ons ondertussen bekend: onmiddelijk lekker brutaal omhoog en terug stevig naar beneden. Het begon mij onmiddelijk te dagen dat het wel heel moeilijk zou worden om het vooraf gestelde doel (top 100 of onder de 6u30) te bereiken. Minder dan vier uur slaap, buikpijn en een algemeen tam gevoel hielpen niet onmiddelijk om het goeie ritme te vinden. Lang geleden dat ik nog zo ne slechte nacht had gehad, toch wa zenuwachtig precies :).
Maar goed, dan maar proberen zoveel mogelijk te genieten en vooral niet te snel panikeren. Er is dit jaar voldoende getraind geweest om er ook op reserve ne fermen dag van te maken. Op het gemakske en proberen zoveel mogelijk te genieten van het parkoer.
De buikpijn was van de baan en het begon net ietske beter te gaan toen Patrick besloot van mijne moral ne nieuwen toek te geven door aan een grellige snelheid voorbij te peren in de offroad versie van de Vecquee. De sterke mensj was tien minuten later gestart en had die in de twee eerste uren al goed gemaakt. Straf bezig weeral.
Na drie uur koers had ik mij eigenlijk al neergelegd bij ne relatief slechte tijd, tot ik bij het beginnen van de regen zag dat mijn gemiddelde bijna 19 per uur was. Miljaar, das toch nie slecht feitelijk. Tempo een beetje omhoog brengen en hopen van het laatste stuk te overleven.
T moeilijke van de RDHF is u onderweg niet te laten gek maken: ge kunt overal harder rijden dan ge eigenlijk zou moeten doen, buiten opt laatste. En da laatste is opt einde: die mannen weten in de laatste 35 km bijna 1500 hoogtemeters te pompen. Als het vanaf kilometer 80 nog gaat, komt er nog wel een gelegenheid of 30 om u eigen alsnog volledig naar de kloten te rijden.
Toen de kortere afstanden terug op ons parkoers kwamen viel de de regen met bakken uit de lucht en dat zorgde wel voor (te) veel files op plekken waar elke ardennenbiker normaalgezien gewoon vollen tuup naar beneden peert.
Het slechte gevoel van tijdens de ochtend was ik ondertussen helemaal vergeten en met nog drie klimmen te gaan kwamen we aan het einde van het oude (en ondertussen bekende) parkoer. Deze keer was het nog nie gedaan en om elken deelnemer piepedood te pitsen hadden de mannen er nie beter op gevonden om ons het bikepark van Ferme Libert nog nekeer omhoog te laten rijden. De trails waren ondertussen spekglad, supertechnisch en jammer genoeg ook iets te overbevolkt: op sommige afdalingen kon ge mits het juiste spoor misschien wel 30 wandelende medebikers in ene keer voorbij steken. Op andere stukken stond ge net zoals in Waimes een maand geleden, gewoon in een rij te wachten tot er genoeg plaats was om alsnog uw afdaling aan te vatten. Hopelijk doen ze er iets aan tegen volgend jaar...
In trance en met een concentratie die ik vroeger in de klas ook beter nekeer had gehad het laatste stukske nog afgelegd. Effe nog een lelijke loopstrook recht aan den berg omhoog en dan volle bak via het downhillpark naar de finish. Mijne mens lief, da was een einde :)
Uiteindelijk binnen op 6u28 en ondanks de slechte start, nog van plek 177 bij het eerst tussenpunt naar nummerke 89 opgeschoven. YES!

Rap de douche in en hopen dat ondertussen alles goed ging met Kristien. Heeft ze nog genoeg remblokken op haar antieke v-brakes, heeft ze nog iets over gehouden, hoe verteerd ze de kou en de technische stukken?
Zeer goed zo bleek: na zeven en een half uur koers kwam ze binnen als tweede vrouw! In Malmedy! De grelligste koers van de Benelux! Miljaarde wat een madam.
Een paar minuten later kwamen Kevain en Brecht ook binnengerold van hun 90 km avontuur. Nen dikke smile opt bakkes, da was zeker!

Doel bereikt en nen dikke blauwe Chimay als traktatie van de mejuffrouw, das ne ferme zondag me dunkt!

Uitslag bekenden 115:
1. BOSMANS Wietse 4:50:44
7. VAN DEN BULKE Ken 5:11:38
89. JACOBS Tim 6:27:58
96. INDESTEGE Patrick 6:34:21
143. BOERMANS Yves 7:02:07
218. ACHTEN Kristien  7:40:59
347. VOETS Gwen 10:21:17
(427 starters)


Uitslag bekenden 90:
1. RONDELEZ Bjorn 4:12:23
189. DULLERS Brecht  6:57:19
194. MOERMAN Thomas 7:00:50
302. COUCKE Krisof  9:25:59
(445 starters)

maandag 9 april 2012

Trainen op de rollen

wie beweert dat dat enkel voor baanjeanetten is?

woensdag 28 maart 2012

"ReCycle"



Boys & Girls,


Hier de nieuwste revelatie van Pandabear productions: "ReCycle"


Het concept: "Geef een afgedankte fiets kans op een nieuw leven"



De werkwijze: Door het opwaarderen van het bestaande frame, het vervangen van een aantal cruciale onderdelen en het gebruik van unieke materialen, waaronder houten spatborden, krijgt een schijnbaar afgeschreven fiets een compleet nieuw en trendy uiterlijk.


Dus vooraleer jullie beslissen om een nieuwe fiets te kopen, speur dan nog even de donkerste hoeken van jullie zolders en kelders af op zoek naar zo'n afgeschreven fiets en contacteer mij even om te zien wat we er van kunnen maken :)





















maandag 26 maart 2012

De strategie van 2012

samengevat in één foto

zondag 25 maart 2012

La Primavera 2012

Een uur vroeger mogen opstaan wegens zomeruur. Buiten is het mistig en kil, de zon is nog niet over de kim geklommen. Jazeker, het is weeral tijd om rap wa bokes met choco door de keel te wringen en richting de Walen te bollen voor een nieuw mountainbike avontuur. Vandaag op het programma: La Primavera, 65km in de lengte, 1595m in de hoogte. Da is al vrij pittig voor den tijd van 't jaar. Inschrijven voor de chrono, dan krijgt ge azo een stoer nummerbordje om vanvoor op uw stuur te hangen. Ondertussen is het al warm genoeg om het truitje met lange mouwen weer in de boekentas te duwen. Ik zet mijne helm op mijne bol en herinner me vloekend dat ik de voering in mijn wasmachien heb laten zitten. Ge kent da wel, da is zo een zacht stofke voor wa meer comfort in uwe helm. Ik moest het stellen met de scherpe kant van de velcro waarmee dat stofke aan uwe helm hangt... sjiek is miech dat! Godverdju wat een ajuin kan ik toch zijn.

In elk geval, dan toch vertrokken geraakt en na ne kilometer of 2 voorbijgestoken worden door ons aller bekende Nomadesk madam Kimmeke en hare partner Patrick. Het viel me nogal op hoe scherp ze staat. Bovenarmkes even dik als mijne pols... wel goei batsen (bovenbenen in het djoppenbeeks) zoals het hoort. Effe geprobeerd ze bij te houden maar da was ietekes te ambitieus. Ondertussen smeten ze er al een technische afdaling tegenaan! Ammehoela da was steil, en met haarspeldbochten. Schrik en al ja, ik ben daar nie zo ne held in, zeker ni sedert de Ardennes Trophy waar ik - gelukkig meer spectaculair dan pijnlijk - een verdiepke of 2 naar beneden ben getotterd na zo ne haarspeldbocht. Twas deze keer bekans weer prijs. Mijn dijbeen steekt opeens vast tussen mijne kader en ne Racing Ralph trakteurband. Nog geen 5km ver en al een adrenalinestootje, dat belooft.

Maar het wordt eigenlijk fantastisch. Een beklimming van tegen de 17%, naar beneden knallen in van die kleine holle wegskes, over boomstammen klimmen, door beekskes ploeteren. Nondedju ik had pertang gehoopt dak mijne vélo ni ging moeten poetsen, snoodaards. Na 16km een zenuwachtig stukje single track langs het water en uitschuiven op een stuk gravel. Een goei snap in mijn linker scheenbeen en een straaltje bloed. Allemaal ni erg maar het ziet er wel stoer uit haha. Ik leef nog steeds met het geloof dat mijn mede Platform kompanen Swiffer, Pony en Herr Jâânse ook ergens over het parcours zoeven. Eerste bevoorrading: niemand, tweede bevoorrading: ook niemand... hmm, waren die sjarels nog later dan mij? (ik was een half uur te laat). Niks aan te doen, verder knallen en proberen inhalen! Ik rij vandaag op mijn nieuw scheurijzer, een Canyon 29er aluminium gevaarte, of om het met Swiffer zijn woorden te zeggen: waar gaan die wielen met da menneke naartoe? Niet te onderschatten wat een verschil met mijne ondertussen afgeschreven Radon 26er zenne. Veel meer tractie in de bergop, stabiel in de afdalingen en rolt veel makkelijker over bobbelkes waar ge doorgaans goed dooreengeschuddeld wordt en uw nageslacht in crême fraiche verandert. Top machien, wreed content.

Na nog meer moois rond Andennes is het nog 2km tot de finish maar mijne honger-klop komt aan gelijk ne mokerslag. Bon, aan de kant en ne peperkoek uit de valies opdisselen. Just genoeg om het tot de eindmeet te rekken. Uiteindelijk binnen na 4h05 minuten. Ik loop daar een half uurke rond te draaien en cola's binnen te gieten in afwachting van mijn fietskompanen die maar nie komen opdagen. Moest mijne gsm niet thuis liggen zou dat probleem alras verholpen zijn. Zonder draadloze communicatie kunt ge ni anders dan wachten, tot opeens moni Marckie van BoardX aan mijn kraag trekt. Aha, goe gezelschap om ne hotdog binnen te gaan schuiven in het zonneke, want dieje was dik verdiend. Ik zie op het scorebord dat ook Platform-held Panda gereden heeft, en dit in een bijzonder respectabele tijd van 3h55! Weer een zondag nuttig besteed me dunkt.

Kus, Tman

't Platform voorjaarstochten in Belgische driekleur!

't Platform voorjaarstochten in Belgische driekleur!