dinsdag 22 juni 2010

Raid des hautes fagnes 13/06/2010

Zondag den 13de was het weer zover... De langverwachte en mooiste belgische bikemarathon in malmedy. De verkiezingen kwamen nog bijna roet in de rijsttaartjes gooien (haha), maar dankzij ons wonneke en een virtuele vriend met een chalet in duitsland was een volmacht snel gefixt.
De goeien trend van 2010 werd voortgezet en er stonden weeral 6 platformers aan de start: Goendi, Ovis en Bart bleken graag 90 km af te zien terwijl Swiffer, Kristien en ik ons weer van den onnozele hielden en inschreven voor de 115.
Alsof de regen tijdens de dagen voor de marathon nog niet genoeg was om iedereen was nerveus te maken had swiffer de week ervoor beslist zijne hele gearbox in frengelen vanéén te rijden. Zodoende moesten de mannen vanbij 'denduits' en de postofficieren nog alle zeilen bijzetten om dieje lichtelijk naar versleten neigende radon toch nog aan de start te krijgen. Maar goed, DHL wist de weg naar de vrunvijver uiteindelijk te vinden, nieuwe deraillieur en pat werden gemonteerd en de huis-tuin en keuken nobby nic werd vervangen door de iets bredere alombekende rode sloef.
Klaar denkt ge dan, alles komt in orde, just nog een uur of 8 trappen en we kunnen ne bok drinken.
Net optijd stonden we in de startbox waar we nen hollander - met zeer solide onderkant - op ne blitse witte cannondale zagen zitten. Al had dieje mens getraind gelijk museeuw in een wespennest, we waren er toch al gerust op dat we niet laatste gingen zijn want den ollander zou toch een stuk van den tocht tevoet moeten afleggen terwijl hij op zijn gemak kon nadenken over welke nieuwe kader hij zou gaan kopen.
Onder een mooi zonneke werden we in startbox 2 op gang geschoten om vettig brutaal den eerste van 20 klims aan te vatten. Rustig laten uitzakken in het pak, klein viteske en vooral rustig blijven. Moesten we ergens onderweg nog de nood vinden om lelijk tekeer te gaan en een kartoesj of vijf ter door te knallen, hadden we er ongetwijfeld nog den tijd voor. Maar goed, dat was weeral buiten de buffelkuiten van swiffer gerekend. Na het bijregelen der vitessen werd de ketting 100 meter verder in twee stukken getrapt. Swiffer en ik gestopt, Kristien langzaamaan door naar de eerste top. Psychologisch niet te onderschatten: ne man of tweehonderd wat genadeloos van ons wegknalt met de woorden: "mannnen, het gaat nog ne langen dag worden.".
Omdat platformers uit stevig materiaal gemaakt zijn hebben we maar snel de ketting terug gemaakt en konden we opnieuw op pad vertrekken. We hingen ondertussen in allerlaatste positie en de inhaalrace kon beginnen.
Bijna boven op den eerste berg wast al prijs. Den ollander met witte cannondale had precies toch nog andere zorgen aan zijn kop dan het nakend einde van zijne fiets. Hij was reutelend en zuchtend op weg naar den top met een fabelachtige snelheid waarbij zelfs Climaxius op de stockeu verbleekt.
Kristien stond boven te wachten en stillekesaan begonnen we ook terug wat tussen het volk te rijden. En ja, dan is het bezig he. Schitterende klimmen, zalige uitzichten en afdalingen waarbij ge zelfs tevoet enkel suggelenteere beneden geraakt. Daarbij verder moe worden, franchipannekes eten, nog meer doseren en vooral genieten. Swiffer deed onderweg nog effe zijn imago van brokkenpiloot eer aan door nekeer plat te rijden, maar op de tonen van ne flinke vuvuzela zat hem alweer snel bij ons int wiel.
Het middenstuk bleek, ondanks de regen van de voorbije dagen, redelijk goed te doen zodat we na 5 uur aan de finale konden beginnen. Nog een tiental lelijk stijle klimmen later kwamen we over de streep na iets van een acht en half uur. De mannen van de 90 bleken uiteindelijk een uur voor ons aangekomen te zijn waarbij molenwiek Bart toch al nekeer liet zien dattem godverdoeme goed met de villo kan rijden!
Iedereen goed gewerkt en zeer tevreden, de mooiste zit er alweer op en met ne goeie la chouffe werden ter nog stoere plannen gesmeed tot er nog maar een paar auto's op de immense parking stonden...
Platformers: dees is een must, als ge hem nog niet gedaan hebt zet hem op uwe kalender voor volgend jaar!

Oh ja, den hollander met solide onderkant zijne fiets heeft het gehouden, da was altans nog het geval toen we hem tijdens de voorlaatste afdaling in een weiland zagen liggen terwijl hij vant zonneke aant genieten was.