dinsdag 17 juli 2012

Ready to ride.

maandag 9 juli 2012

Kristien wint de 125 km Houffamarathon!

De goeie form van kopvrouw Kristien werd van het weekend wederom bevestigd. Ze wint de lange afstand van de Houffamarathon. Gesteund door de afgekomen UH'ers arriveert ze in 7u28 als eerste vrouw!







dinsdag 26 juni 2012

Raid Des Hautes Fagnes 2012

Dees bericht om het relaas te doen van de 2012 versie van de meest grellige marathon van de Benelux, de Raid Des Hautes Fagnes.
Ik zal maar meteen met het goeie nieuws voor de dag komen: mister RDHF heeft zijne status weeral kunnen bevestigen. Zij die het niet geloven of niet aanwezig konden zijn door het afbreken van huizen, het ingipsen der armen, hondeschoollessen of zwelg- en orgiefestivals, moeten het maar nekeer vragen aan Kristien, Brecht, Thomas of mezelf.
Het waren immers deze deemen die de goeie raad van Mevrouw Hagedoorn in de wind sloegen en op 24 juni om negen uur gereed stonden onder de startboog.
De eerste kilometers waren ons ondertussen bekend: onmiddelijk lekker brutaal omhoog en terug stevig naar beneden. Het begon mij onmiddelijk te dagen dat het wel heel moeilijk zou worden om het vooraf gestelde doel (top 100 of onder de 6u30) te bereiken. Minder dan vier uur slaap, buikpijn en een algemeen tam gevoel hielpen niet onmiddelijk om het goeie ritme te vinden. Lang geleden dat ik nog zo ne slechte nacht had gehad, toch wa zenuwachtig precies :).
Maar goed, dan maar proberen zoveel mogelijk te genieten en vooral niet te snel panikeren. Er is dit jaar voldoende getraind geweest om er ook op reserve ne fermen dag van te maken. Op het gemakske en proberen zoveel mogelijk te genieten van het parkoer.
De buikpijn was van de baan en het begon net ietske beter te gaan toen Patrick besloot van mijne moral ne nieuwen toek te geven door aan een grellige snelheid voorbij te peren in de offroad versie van de Vecquee. De sterke mensj was tien minuten later gestart en had die in de twee eerste uren al goed gemaakt. Straf bezig weeral.
Na drie uur koers had ik mij eigenlijk al neergelegd bij ne relatief slechte tijd, tot ik bij het beginnen van de regen zag dat mijn gemiddelde bijna 19 per uur was. Miljaar, das toch nie slecht feitelijk. Tempo een beetje omhoog brengen en hopen van het laatste stuk te overleven.
T moeilijke van de RDHF is u onderweg niet te laten gek maken: ge kunt overal harder rijden dan ge eigenlijk zou moeten doen, buiten opt laatste. En da laatste is opt einde: die mannen weten in de laatste 35 km bijna 1500 hoogtemeters te pompen. Als het vanaf kilometer 80 nog gaat, komt er nog wel een gelegenheid of 30 om u eigen alsnog volledig naar de kloten te rijden.
Toen de kortere afstanden terug op ons parkoers kwamen viel de de regen met bakken uit de lucht en dat zorgde wel voor (te) veel files op plekken waar elke ardennenbiker normaalgezien gewoon vollen tuup naar beneden peert.
Het slechte gevoel van tijdens de ochtend was ik ondertussen helemaal vergeten en met nog drie klimmen te gaan kwamen we aan het einde van het oude (en ondertussen bekende) parkoer. Deze keer was het nog nie gedaan en om elken deelnemer piepedood te pitsen hadden de mannen er nie beter op gevonden om ons het bikepark van Ferme Libert nog nekeer omhoog te laten rijden. De trails waren ondertussen spekglad, supertechnisch en jammer genoeg ook iets te overbevolkt: op sommige afdalingen kon ge mits het juiste spoor misschien wel 30 wandelende medebikers in ene keer voorbij steken. Op andere stukken stond ge net zoals in Waimes een maand geleden, gewoon in een rij te wachten tot er genoeg plaats was om alsnog uw afdaling aan te vatten. Hopelijk doen ze er iets aan tegen volgend jaar...
In trance en met een concentratie die ik vroeger in de klas ook beter nekeer had gehad het laatste stukske nog afgelegd. Effe nog een lelijke loopstrook recht aan den berg omhoog en dan volle bak via het downhillpark naar de finish. Mijne mens lief, da was een einde :)
Uiteindelijk binnen op 6u28 en ondanks de slechte start, nog van plek 177 bij het eerst tussenpunt naar nummerke 89 opgeschoven. YES!

Rap de douche in en hopen dat ondertussen alles goed ging met Kristien. Heeft ze nog genoeg remblokken op haar antieke v-brakes, heeft ze nog iets over gehouden, hoe verteerd ze de kou en de technische stukken?
Zeer goed zo bleek: na zeven en een half uur koers kwam ze binnen als tweede vrouw! In Malmedy! De grelligste koers van de Benelux! Miljaarde wat een madam.
Een paar minuten later kwamen Kevain en Brecht ook binnengerold van hun 90 km avontuur. Nen dikke smile opt bakkes, da was zeker!

Doel bereikt en nen dikke blauwe Chimay als traktatie van de mejuffrouw, das ne ferme zondag me dunkt!

Uitslag bekenden 115:
1. BOSMANS Wietse 4:50:44
7. VAN DEN BULKE Ken 5:11:38
89. JACOBS Tim 6:27:58
96. INDESTEGE Patrick 6:34:21
143. BOERMANS Yves 7:02:07
218. ACHTEN Kristien  7:40:59
347. VOETS Gwen 10:21:17
(427 starters)


Uitslag bekenden 90:
1. RONDELEZ Bjorn 4:12:23
189. DULLERS Brecht  6:57:19
194. MOERMAN Thomas 7:00:50
302. COUCKE Krisof  9:25:59
(445 starters)

maandag 9 april 2012

Trainen op de rollen

wie beweert dat dat enkel voor baanjeanetten is?

woensdag 28 maart 2012

"ReCycle"



Boys & Girls,


Hier de nieuwste revelatie van Pandabear productions: "ReCycle"


Het concept: "Geef een afgedankte fiets kans op een nieuw leven"



De werkwijze: Door het opwaarderen van het bestaande frame, het vervangen van een aantal cruciale onderdelen en het gebruik van unieke materialen, waaronder houten spatborden, krijgt een schijnbaar afgeschreven fiets een compleet nieuw en trendy uiterlijk.


Dus vooraleer jullie beslissen om een nieuwe fiets te kopen, speur dan nog even de donkerste hoeken van jullie zolders en kelders af op zoek naar zo'n afgeschreven fiets en contacteer mij even om te zien wat we er van kunnen maken :)





















maandag 26 maart 2012

De strategie van 2012

samengevat in één foto

zondag 25 maart 2012

La Primavera 2012

Een uur vroeger mogen opstaan wegens zomeruur. Buiten is het mistig en kil, de zon is nog niet over de kim geklommen. Jazeker, het is weeral tijd om rap wa bokes met choco door de keel te wringen en richting de Walen te bollen voor een nieuw mountainbike avontuur. Vandaag op het programma: La Primavera, 65km in de lengte, 1595m in de hoogte. Da is al vrij pittig voor den tijd van 't jaar. Inschrijven voor de chrono, dan krijgt ge azo een stoer nummerbordje om vanvoor op uw stuur te hangen. Ondertussen is het al warm genoeg om het truitje met lange mouwen weer in de boekentas te duwen. Ik zet mijne helm op mijne bol en herinner me vloekend dat ik de voering in mijn wasmachien heb laten zitten. Ge kent da wel, da is zo een zacht stofke voor wa meer comfort in uwe helm. Ik moest het stellen met de scherpe kant van de velcro waarmee dat stofke aan uwe helm hangt... sjiek is miech dat! Godverdju wat een ajuin kan ik toch zijn.

In elk geval, dan toch vertrokken geraakt en na ne kilometer of 2 voorbijgestoken worden door ons aller bekende Nomadesk madam Kimmeke en hare partner Patrick. Het viel me nogal op hoe scherp ze staat. Bovenarmkes even dik als mijne pols... wel goei batsen (bovenbenen in het djoppenbeeks) zoals het hoort. Effe geprobeerd ze bij te houden maar da was ietekes te ambitieus. Ondertussen smeten ze er al een technische afdaling tegenaan! Ammehoela da was steil, en met haarspeldbochten. Schrik en al ja, ik ben daar nie zo ne held in, zeker ni sedert de Ardennes Trophy waar ik - gelukkig meer spectaculair dan pijnlijk - een verdiepke of 2 naar beneden ben getotterd na zo ne haarspeldbocht. Twas deze keer bekans weer prijs. Mijn dijbeen steekt opeens vast tussen mijne kader en ne Racing Ralph trakteurband. Nog geen 5km ver en al een adrenalinestootje, dat belooft.

Maar het wordt eigenlijk fantastisch. Een beklimming van tegen de 17%, naar beneden knallen in van die kleine holle wegskes, over boomstammen klimmen, door beekskes ploeteren. Nondedju ik had pertang gehoopt dak mijne vélo ni ging moeten poetsen, snoodaards. Na 16km een zenuwachtig stukje single track langs het water en uitschuiven op een stuk gravel. Een goei snap in mijn linker scheenbeen en een straaltje bloed. Allemaal ni erg maar het ziet er wel stoer uit haha. Ik leef nog steeds met het geloof dat mijn mede Platform kompanen Swiffer, Pony en Herr Jâânse ook ergens over het parcours zoeven. Eerste bevoorrading: niemand, tweede bevoorrading: ook niemand... hmm, waren die sjarels nog later dan mij? (ik was een half uur te laat). Niks aan te doen, verder knallen en proberen inhalen! Ik rij vandaag op mijn nieuw scheurijzer, een Canyon 29er aluminium gevaarte, of om het met Swiffer zijn woorden te zeggen: waar gaan die wielen met da menneke naartoe? Niet te onderschatten wat een verschil met mijne ondertussen afgeschreven Radon 26er zenne. Veel meer tractie in de bergop, stabiel in de afdalingen en rolt veel makkelijker over bobbelkes waar ge doorgaans goed dooreengeschuddeld wordt en uw nageslacht in crême fraiche verandert. Top machien, wreed content.

Na nog meer moois rond Andennes is het nog 2km tot de finish maar mijne honger-klop komt aan gelijk ne mokerslag. Bon, aan de kant en ne peperkoek uit de valies opdisselen. Just genoeg om het tot de eindmeet te rekken. Uiteindelijk binnen na 4h05 minuten. Ik loop daar een half uurke rond te draaien en cola's binnen te gieten in afwachting van mijn fietskompanen die maar nie komen opdagen. Moest mijne gsm niet thuis liggen zou dat probleem alras verholpen zijn. Zonder draadloze communicatie kunt ge ni anders dan wachten, tot opeens moni Marckie van BoardX aan mijn kraag trekt. Aha, goe gezelschap om ne hotdog binnen te gaan schuiven in het zonneke, want dieje was dik verdiend. Ik zie op het scorebord dat ook Platform-held Panda gereden heeft, en dit in een bijzonder respectabele tijd van 3h55! Weer een zondag nuttig besteed me dunkt.

Kus, Tman

't Platform voorjaarstochten in Belgische driekleur!

't Platform voorjaarstochten in Belgische driekleur!










zondag 4 december 2011

tPlatform voorjaarskalender 2012

Dag allemaal,

Het winterprogramma van ijzeren stijn is nog maar juist begonnen of we zijn er al met de voorjaarskalender. Echt winter is het niet dus we kunnen maar al beter vooruit denken.
Omdat wij niet willen stilzitten en mooie sportieve vooruitzichten nodig hebben om te trainen stel ik u voor: "de grellige voorjaarkalender 2012". Een nogal ambitieuze kalender deze keer, een reeks gekende klassiekers zowel road als mtb en een aantal nieuwe en zelfs buitenlandse marathons.
Te grellig voor u? Er zijn uiteraard ook nog gewone toertochten in het Vlaamsche land, verenigd u en spring de vélo op!

Kalender met details in de gedeelde spreadsheet (google docs)

Keep on biking!
Swiffer

zaterdag 22 oktober 2011

Opletten op de prairie!

maandag 17 oktober 2011

Toertocht Overijse

Dwars door het Zoniënwoud, zo luidde het motto van deze toertocht. 0.5° Celsius wist mijn wagen me te vertellen toen ik naar ginds reed. Jawadde da's fris, temeer omdat ik precies mijne korte tenue aanheb... Allez, ne keer dat het zonneke erdoor kwam viel het wel mee. Stijn vergezelt zijn Spreeuwke voor de 44km, Tim, Kristien en Kevin kiezen voor de 66km, hoewel men het er op mountainbike.be niet over eens geraakte of het nu 66, 68 of 70km was. Mooie en gevarieerde tocht bij een enthousiast herfstzonnetje, zo hebben we het graag. Met gratis Telenet bidon, ook nog es biologisch afbreekbaar naar 't schijnt.

woensdag 7 september 2011

Gestoord!

zondag 4 september 2011

Bloso MTB Kortenberg

Bij gebrek aan partners in crime op ne zondagnamiddag met wisselvallig doch warm weer, heb ik besloten om op mijn ééntje de Bloso MTB route dichtst bij mijn deur ne keer te gaan verkennen. Vanuit Herent over de Winkselse steenweg tot ergens tussen Veltem-Beisem en Erps-Kwerps waar ik het eerste groene pijltje aantref. Het begon een beetje saai, heel plat, maar wel genoeg modder wegens nog maar eens een onweerke dat gisteren over onze contreien is getrokken. Al snel bevind ik me tussen de weilanden ten oosten van de luchthaven van Zaventem. Ploeteren door landbouwgrond modder, bij momenten kniediepe plassen van waar normaal gezien de trakteurs door de akkers manouvreren. Ondertussen een dikke plensbui over mijn nek en ook wat vliegtuigen van de oostelijke aanvliegroute. Het groene stuk was duidelijk eerder voor veldrijders ontworpen. Op het stukje blauw en al snel rood wordt het gelukkig interessanter. Allez, echte zware beklimmingen vindt ge in die streek niet, maar wel zware stukken door holle wegen vol modder en stenen. Lap he, ik had pertang vanmorgen mijne vélo gepoetst. Zelfs nog effe moeten stoppen om ne grany en ne peperkoek bij te duwen want ik zat weer door mijn waakvlam koolhydraten heen. Het rode stuk was veruit het meest uitdagend. Sommige stukken op en af vlak langs den E40, met diepe groeven vol water. En ondertussen blijft mijn ketting maar doorslippen, godverdoemme toch. Bepaald moment maak ik een klein sprongske over ne bult (ne mens moet zijne vering een reden tot bestaan geven) en ik hoor van *kledeng* achter mij, wtf? Ik had mijn rugzakske laten openstaan bij mijn tussendoortje en mijne gsm was eruit gevlogen, oopsiedaisy! Nu dat ik dat ding toch in mijn pollen had effe naar Eekhoorn bellen dat em mij ne nieuwe XT ketting mag bestellen want mijn energietransmissie van kuit en dij naar achterwiel wordt zwaar gefnuikt door de mechaniek! Bon, 't is een uur of half 8 en begin honger te krijgen. Op de één of andere manier raak ik de pijltjes kwijt en moet via instructies van de bewoners van Meerbeek mijne weg richting Leuven terugvinden. Alras zit ik op de Brusselse steenweg en kan nog een tiental minuutjes op grote plaat van jet geven om dan via een binnenwegske terug in Herent aan te komen. Amai, da was al bij al nie slecht, hoewel het terrein niet het uitdagendste is voor ne mountainbiker. Voor de mannen die zinnens zijn één hunner aluminium rossen om te bouwen tot singlespeed, dit zou wel ne keer een parkoers kunnen zijn waar ge u danig kunt uitleven. Ook nie slecht voor op ne warme zomeravond met uw dufke te komen losrijden. Het moet niet altijd Holsbeek of Heverlee zijn he!

dinsdag 30 augustus 2011

Get dirty!

zondag 28 augustus 2011

Het is gebeurd!

Korte nieuwsflash vanuit Platformland. Het is gebeurd, het is gebeurd!
Kristien la Machine rijdt ook Tim de vlammende Eekhoorn naar de Filistijnen
en is bij deze onbetwiste Platform kampioene op de laatste MTB marathon
van 2011! Ze sleept op de koop toe een spectaculaire 4e plaats bij de dames
in de wacht.

Om u een idee te geven van de P.O.W.E.R er in dat kleine ding zit:
T-man en G-nu rijden de 75km marathon in een niet onaardige 6 uur.
Mini rijdt de concurrentie op een hoopje in 4h30... watch out Kim Saenen!

Woeste berin nondedjiegel! Respect.

maandag 18 juli 2011

Le 16ème Randonnée VTT de Stavelot

Zondagochtend, rond een uur of zeven, krijg ik de kriebels, begint het hier te beven. Euh. Allez. Beven is een groot woord. Mijne wekkerradio is voor één of andere mysterieuze reden niet meer in staat StuBru te ontvangen en het is dan maar Radio2 geworden. Amai. In elk geval, vandaag staat er alweer een toertochtje op het programma, niks minder dan Le 16ème Randonnée VTT de Stavelot 60km (en een beke)! Chauffeur van dienst zijnde bel ik aan ten huize Mr. en Mvr. Opheide-Broux (...) watzgeburt? nikske (...) nog es bellen (...) deur gaat op en daar staat Mr. Opheide in zijne peignoir met klein oogskes en ne grijns "Oei, de wekker is nie afgegaan". Ik mag aan de ontbijttafel aanschuiven, mijn bokes opeten met een taske kaffie erbij. Allez, fiets intasten en yippiekayéé naar Stavelot. Onderwege krijgen we daar een KLEIN stortbuike op ons teljoor, zo van ruitewissers op stand zevenendertig, redelijk content dat we nog in den auto zaten! Ge ziet, het is nie altijd goed om op tijd te zijn.

Bon, over den toertocht dan. Het begon allemaal nogal gezapig. Lange stukken over een grindpadje waar ons bomma op een trottinet nog redelijk mobiel zou zijn. Ik krijg een beetje hoogmoed en verschiet hier een daar een klein cartoucheke, zomaar, voor de sport. Maar dan begon het, ammehoela! "Veenmoos" kende da? Da is zo van dieje gladde plekmodder met takskes en gras ertussen. Da kruipt tussen al de bewegende onderdelen van uwen derailleur tot er niks nemeer bougeert zoals het moet. De Nobby Nics wisten ook niet meer waar ze de mosterd moesten halen en schuiven van links naar rechts op de beklimmingen. En wat voor een beklimmingen man! WOEST! Zo van, oef we zijn er bekans... Kut toch nie... allez nu dan... Godver nog nie, kajiet kajiet! Uitdagend! De afdalingen zijn ook niet min mijne man, triceps assisteren de RockShoxx Reba's en vangen rotsen en bobbels op tot ze roodgloeiend staan. Vetjes! Naast fietskwaliteiten worden respectievelijk intelligentie en padvinderskunsten op de proef gesteld. Een diploma verkeerskunde was geen overbodige luxe om aan het planneke aan de tent van bevoorrading 2 uit te kunnen. Pijlkes van papier en krijtstrepen zijn blijkbaar geen goede opties voor uw afwijzering wanneer er tussen de 8 en de 20 liter vocht per vierkante meter uit de hemelsluizen neerdaalt. Volgens de organisatie hadden ze ook te kampen met jong gespuis die de wijzers voor de lol de verkeerde kant lieten uitwijzen. Ik denk dat we in totaal toch mogen spreken van ne kilometer of 65.

In elk geval, het was ne ferm uitdagende toertocht, en zou mits betere organisatie en iets beter catering op de bevoorradingen een bescheiden toppertje kunnen worden! Met dank aan Gnoe voor de gemotiveerde companie!

kus

Tman

maandag 27 juni 2011

(Poging tot) de Solo’s ride 55km

‘s Ochtends hadden we afgesproken aan onze stam-camping te Remouchamps. De meesten hielden het bij een koffie voor het vertrek, maar zoals we van onze Kevin gewoon zijn deed hij weer iets speciaal, door zijne koffie te combineren met een fruitsap. Kwestie van de darmen op gang te trekken voor het vertrek.

Nog maar net vertrokken en al onmiddellijk schakelen naar het kleinste blad. Stoempend kwamen we boven, een scherpe bocht en we doken de Ardense bossen in. Na een reeks stevige beklimmingen kwamen we aan een eerste barricade, een stevige boom over de weg. Na een vlotte beklimming van de barricade konden we weer vrolijk verder trappelen. Maar dit bleek geen eenmalig geval te zijn. Hier was blijkbaar een woeste boswachter te werk gegaan die het niet zo had voor de mountainbikers. Na een half uur zwoegen en zweten om over de omgezaagde bomen heen te geraken, konden we onze tocht verder zetten.
De rest van solo’s werd gekenmerkt door geweldige technische stukken, stevige en lange beklimmingen en prachtige uitzichten. Spijtig genoeg ook door mini die pijnlijk ten val kwam op haar heup, 5 platte banden (natuurlijk van Kevin en Swiffer) en een stortbui. Dit dwong ons vroeger te stoppen.

Maar ‘TPlatform will be back!

donderdag 23 juni 2011

Black Forest Ultra Bike 2011

Na nog wat laatste voorbereidingen aan ons huizeken was het vrijdagavond eindelijk zover. Alles in den otto duwen en volle sjees vertrekken richting deutschland! Het weerbericht voor de komende dagen zag er niet al te best uit en onderweg konden we daar al een voorbode van merken. Maar vijf uur regen en een ondergelopen tunnel in freiburg konden ons niet tegenhouden en alras waren we om een uur of één 's nachts in de gietende regen huize swiffer aan het optrekken. Ietekes later eindelijk pitten en al een sjans da kevin onmiddelijk ze matje vond toen de tweede platformdelegatie een uurke later arriveerde.
Den dag erna gezapig begonnen. Uitgeslapen, op het gemak ontbeten, nummers gaan afhalen en wat rondschoffelen op den expo. Kevin schafte zich nog snel ne nieuwe helm aan na de valpartij van vorige week in Theux en besloot zeneige dan maar Rudy te noemen.
Nadien op een terraske nog snel wa weizen vitaminen opgedaan, waarna kristien en ik een stukske van het parkoers probeerden te verkennen terwijl de rest hunne fiets nog nekeer opblonk. Heer Moons kwam hierbij echter tot de iet mindere vaststelling dat zijne scott er geen goesting niemeer in had en da klaarblijkelijk op dees vervelend moment moest laten weten door zijn achtervork te laten barsten. Nog rap op zoek naar ne reserve fiets, maar niemand die de arme stakker kon of wou helpen. Moons besloot, zo bleek den dag nadien, de eerste afdaling volle neut in te zetten enzo zijne velo aan een stresstest te onderwerpen. Moest het breken, dan liever niet op 50km van de streep. Den boel overleefde en bleek nadien den hele tocht uitgehouden te hebben.
Optijd bed in en 'snachts een paar keer wakker worden van de stortregens die onze tent teisterden. Geene paniek, de Deutsche sabine haagdoorn had immers beter weer voorspeld voor de volgenden dag...
Den dag zelf dan, opstaan om half zeven, snel iets eten, camelbacks vullen en gezwind naar de start. Plaatsnemen in box 11 waar de laatste slaap uit de ogen gewreven werd, terwijl Kevin overliep van enthousiasme. Rondom ons wederom allemaal geschoren kuiten en we moesten nog efkes lachen bij de mannen die hun gloednieuwe ultrabike overschoenen aanhadden. Wa een paljassen, os sabien had immers droog weer gegeven. Nog een half uurke kou lijden in de korte mauwkes en we waren vertrokken. Plan was dat swiffer, kristien en ik samen gingen blijven tot swiffer nen aanval ging inzetten op de befaamde "wall", zo'n 75 km verderop. Naar goeie gewoonte waren we swiffer onmiddelijk kwijt: als het zijne fiets nie is zijn het zijn kleren, maar de mensj had het te warm. Kristien en ik dan maar op reserf naar boven, den hartslag van de platformkampioen werd nauwgezet in het oog gehouden om toch nie toe te geven aan het enthousiasme dat langs links en rechts met geoliede ende geschoren kuiten voorbijvlamde. De eerste klim werd goed verteerd, maar het was ondertussen beginnen regenen en ne mens had het voorgevoel dat het door dieje regen misschien nog wel eens heel zwaar zou kunnen worden. Naar beneje richting Titisee dan maar, waar het schuim op de golven stond door de regen en wind die ondertussen ons blote armkes teisterden. Verlangen naar de volgende klim, da gebeurt nie al te dikwijls feitelijk.
En alzo ging het nog efkes, ik schat een uur of 5, verder. Elke keer lichte hoop als het efkes stopte met regenen, waarna ge weer ne ferme schop tegen uwe moral kreeg als het opnieuw begon te kletteren. Doordat ge redelijk hoog in de bergen zit was het ook niet al te warm en na verloop vantijd waren de handen en voeten pijnlijk bevroren. Iedereen had hier zen eigen middelkes voor: kristien schakelde met hare handpalm, kevin zocht warmte en genegenheid in zijne pis en ne warme chalet zo bleek later. Swiffer had ondertussen van de afdaling gebruik gemaakt om terug tot bij ons te komen en op de volgende klim liet het platform efkes aan vijftig voorbijgestokenen zien dat op dieje stijle berg wel te fietsen viel. Straffe toeren: mannen met veel kracht en trainingskilometers moesten licht verbaasd en al wandelend toekijken hoe een frêle meiske tussen hen door laveerde naar den top van de berg.
Nu zen lijf op temperatuur was had swiffer, opnief naar goeie gewoonte, ambras met zijne villo. De ketting wou niemeer toegeven aan zoveel geweld en na miljoen miljard (burgies kunnen da naart schijnt tellen) keer chainsuck bleek de mens ook niemeer uit zijne pedaal te geraken waardoor hij aldus op de grond lag te spartelen als zijn ketting wederom tussen zijne kader gedraaid was. Exit swiffer, exit climb, order niner.
Kristien en ik bibberend verder tot de voet van de laatste grote klim: tien kilometers bergop. Op reserf vertrokken met als doel hier ter een lap op te geven werden de herren und frauen gezwind ingehaald, luid aangemoedigd door de gek die naar jaarlijkse gewoonte den deem uithangt op het stijlste stukske van het parkoer. Juist voor den top waren de krachten inmiddels ferm geslonken en net toen we op het punt stonden de volgende vrouw in te halen had juf mini efkes een dipje door opkomende buikpijn. Verstand gebruiken, tandje terug schakelen en proberen goed te eten. Het ergste was immers door en het zou wel terug goedkomen. Ondanks dat we zogezegd den top gepasseerd waren, waren de volgende twintig kilomters echt rete-zwaar, continue op en af, modderploeteren, positief blijven denken en stillaan beseffen dat het ondertussen al efkes niemeer geregend had. Stikop aan de laatste bevoorrading gekomen en dan duwen ze u daar al hijgend ne mirco onder de neus:
Speaker: Tim (uwe naam staat op uwe nummer), wie gehts?
Tim: Ganz kaputt, und das sind auch die enige woorden das ich deutsh kann.
De mens negeert dat en vraagt of ik volgend jaar nog es terug kom.
Tim: Nein, nächtstes jahr kann ich meine freundin nicht mehr folgen.
Speaker: wo ist deine freundin?
Ik wijs op kristien, die justement ergens achter een haag gepist had en ondertussen haar ogen stond uit te wassen in nen emmer tien meter verderop.
Dieje mens haast zich naar kristien en duwt haar de micro onder de neus.
Speaker: Kommst du folgend jahr nog?
Kristien bedient haar ook van de vlotte deutsche sprache: Allein als du gutes wetter besttellt!
Speaker: Das beloof ich.

Enfin, met deze positieve woorden konden we toch terug vertrekken voor de laatste stukskes bergop. Wetende dat dit het laatste was viel het eigenlijk goed mee, we konden opnieuw wa volk inhalen en zo waren we aan de laatste grote afdaling begonnen. De 'engelenberg' die lelijk bruut middenin de laatste afdaling zit, viel dit jaar - in tegenstelling tot vorig jaar - goed mee en na 7 uur 20 min afzien bolden we redulijk gelukkig over de streep op de atletiekpiste. Swiffer stond ons proper gewassen op te wachten en Jurgen bleek ook al binnen. Die had wijselijk besloten de marathon afstand te doen en dieje dan ook uit te rijden, ferm werk!
Kevin aka Rudy kwam onder platfomapplaus binnen na negen uur travakken, chapeau: flink gewerkt den eerste keer dattem overuren op de fiets draait!
Da kon nie van iedereen gezegd worden: de onderkoelde uitvallers moesten onderweg naart schijnt met bussen worden opgehaald, terwijl er nen opligger voorzien was om hun fietsen terug tot de streep te brengen. Kristien werd uiteindelijk 9de vrouw algemeen, vierde in haar categorie (op 47 en 17 deelnemers). En da bij een internationaal deelnemersveld. Ok, het moet gezegd: dat was niet gelukt als het beter weer was en er minder uitvallers waren, ma goed, ge moet het nog altijd maar doen. Dat doorzettingsvermogen werd begot met ne spaarcent prijzengeld beloont.

1. Kleinhans Ariane 1983 RSA-Stellenbosch Contego/Giant/Sludge 5:41.55,5
2. Clement Alexandra 1985 CH-Altstätten SG Pietros Veloshop Chur 6:05.48,0
3. Troesch Danièle 1978 F-Epfig Fiat Rotwild 6:07.15,6
4. Meier Andrea 1979 Eichstetten soq.de - SPEEDZONE 6:12.38,5
5. Kron Jasmin 1981 Freiburg FXX Cycles.com 6:18.00,1
6. Tröscher Marion 1966 Kirchzarten Bike-Bären-Duo 6:55.05,9
7. Rousselet Mélanie 1982 F-Err Font romeu cyclisme 7:10.45,5
8. Kyburz Andrea 1974 CH-Basel Finis 7:14.33,2
9. Achten Kristien 1984 B-Kessel-Lo T Platform der dorstige fietsers 7:20.00,4
10. Richters Dorothee 1984 Ober-Olm Pirate / Sebamed 7:20.58,6

De recuperatie voor, en voorbereiding van, de raid des hautes fagnes werd ferm ingezet met menig weizen gevolgd door enkele 'lesten'. Tegen een uur of één boeken toe en den dag terop reutelenterend naar Belgie.

Ik zal ongetwijfeld nog wa dingskes vergeten zijn die, tijdens de weizen, er zeker in moesten komen, feel free to add!

zondag 5 juni 2011

Hagelandse chrono

...zoals Tman het beleefde.

We wisten het op voorhand, zaterdag 4 juni ging het een temperatuurke worden waarbij elke verstandige mens geen inspanning doet zwaarder dan het bewateren van de viooltjes in de voortuin, laat staan een mountainbike marathon rijden. Afspraak kwart na negen, Platform kampioene Kristien La Machine en gemotiveerde amateur Tman ontmoeten elkaar op de parking in Langdorp vlakbij de startblokken. Voorwiel indraaien bleek al voldoende inspanning te zijn om de eerste zweetparels van het voorhoofd te doen druppen. Rap ewa insmeren met factor 8 (voor optimale bronzage), inschrijven en we kunnen eraan beginnen. De start was voor ondergetekende gene vette. Lomperwijs mis ik de eerste afslag, honderd meter verder de pinnekesdraad nipt missend al ne keer onderuit gaan, om nog van den dorst te zwijgen. In tegenstelling tot de tot doodsreutels aanzettende beklimmingen van Waimes ligt het parcours er beenhard en Nilfisk-zak stoffig bij. Wel handig, zo wat Hagelandse bodem die in uw zonnecrême en zweet cocktailke blijft plekken. Extra bescherming tegen het UV bombardement dat we deze dag over onze nek gaan krijgen.

Na de eerste twintig kilometer kruis ik Mini, die al aan de overkant van de Demer rijdt richting eerste bevoorrading. Mini vindt al dieje catering maar niks, gritselt rap ne nieuwe bidon mee ('t was met ananas-smaak) en knalt verder op haar gepatenteerd verschroeiend tempo. Den deze had al een klein hongerke maar had toch moeite om azo een zacht cakeske door zijn uitgedroogde keel te wringen. Effe verder passeer ik een wei met een half dozijn struisvogels en ne lama of drie.

Het parcours is matig technisch, hier en daar een single track maar redelijk vlot manouvreerbaar. Het tempo ligt anderzijds zeer hoog voor een MTB marathon. Poerdroog en snoeihard. De bobbelkes tussen de half verdorde tarwe worden bij de hardtail riders genadeloos via de zadelpen aan de konten doorgegeven. Onderwijl ervaar ik meerdere malen het zogenaamde "aquarium-fenomeen". Het aquarium-fenomeen geschiedt als volgt. Ge zweet als nen dulle maar da zweet stapelt zich op op de richel van uwe zonnebril. Dan hotst ge over een bobbelke, uwe bril zakt enkele millimeter uwe neus af en het zweet reservoir gutst via den binnenkant over uw glazen. Resultaat, ge zit precies met uwe kop in ne aquarium! Na de tweede bevoorrading komt een boomstronk dwars over het pad me bijzonder bekend voor. Natuurlijk! We zitten op het blauwe stuk van de Holsbeekse Bloso route. Zoals vorig jaar komt ook da lastig stukske langs de moestuin door dat uitgegroefd padje dat uitkomt op wat steil steengruis en bovenaan uitkomt bij de geitjes. Ook bike team Margi was van de partij.

Het laatste stuk bevat enkele venijnige stukjes technisch rijden. Mini meldt na de wedstrijd dat ze daar ergens ne achterwaartse koprol had moeten maken. Plotsklaps word ik door een kwieke dame voorbij ge-PEERD. Op slag verliefd he! Het bleek Kim Saenen te zijn. De laatste kilometers was het worstelen met ne lastige tegenwind. Na de wedstrijd komen we te weten dat er nog ne Platform schavuit meegedaan heeft: den Bannie begod!

Het was bloedheet en stoffig, maar zwaar de moeite!

Tman

zaterdag 14 mei 2011

Te Koop: frame Radon QLT Race met Fox demper

Radon QLT Race Full suspension

Frame-maat: 18"
Frame-materiaal: Aluminium 7005 Triple Butted Hydroform Tubing

Inclusief demper Fox RP23.

Het frame is NIEUW, nooit gebruikt en nog in verpakking!
De demper is 2 jaar gebruikt, goed onderhouden en reeds een revisie gehad.

Prijs 450 EURO

0489/453271



woensdag 11 mei 2011

Platformstage 2

Another weekend on the bike...

Na het nogal destructieve weekend van vorige week was het tijd om ter nog eens een lap op te geven. Zaterdag stond er met de magnifique een dikke baantocht op het programma , terwijl er zondag fietskes getest konden worden op het betere parkoers in malmedy.

Zo gezegd zo gedaan, Kristien, Banni, Brecht, Swiffer en ik stonden weer op een ontieglijk vroeg uur gereed in rochefort om onder een ferm lentezonneke den tocht te beginnen. Temporiseren, niet gek laten maken en als er na 150 km nog poejer over was konden we da nog altijd verschieten, da was het plan... al was dat zonder Banni gerekend. Dieje mens was precies zo goed in form dat hem ondanks zijn minder airodynamisch armani brilmontuur gelijk ne gek bergop vloog. Tussenin was swiffer zijn moral naar eigen zeggen 'tot onder de macadam' gezakt doordat de vitessen van zijne trek dienst weigerden en zijne band plat kwam te staan in de voortuin van ne stoepzittende bompa. Na 50km's kwamen we aan de eerste bevoorrading en omdat ge maar beter uitgerust aan het tweede deel van den tocht kon beginnen had de organisatie ervoor gezorgd dat we toch een 15 min moesten aanschuiven voor ons franchipanneke... Brecht werd naar goeie gewoonte om vijf uur op zijn wekelijks familiefeest verwacht en dus besloten de mannen van de 135 km's de bevoorrading over te slaan en onmiddelijk verder te jagen.
Flink uitgerust en rondgegeten begonnen Kristien, Swiffer en ik aan de volgende 50kms, die ons wederom door de schoonste stukskes wallonië stuurden. 'Nice and stable concrete', goei weer en nen ondertussen opgekrikte moral zorgen ervoor dat de kilometerkes erdoor vlogen en voor we het goed en wel beseften waren we, 10 hellingen en een bevoorrading verder, opnieuw tegen den berg op aan het kreffelen. Toen bleek dat de bevoorrading op km 140 niet op kilomter 140 bleek te liggen en navigator van dienst juffrouw achten enkele fouten in het roadbook van de organisatie had gevonden werden de remmen boenk toegepitst om een dempig stukske reserve franchipan in de berm binnen te spelen.
De echte bevoorrading bleek 5 km verder te liggen en er was begot nergens protest te horen om opnieuw efkes in de remmen te vliegen en een assortiment koeken binnen te spelen.
Gedrenkt in de endorfines werden de laatste 35 km's ter nog snel doorgejaagd en voor we het wisten zaten we te stoefen over de statistieken terwijl we van nen aquarius(!) nipten. Die statistieken logen er ook niet om:
180 km
3230 hoogtemeters
8 uur effectief getrapt

Er was echter nie veel tijd te verliezen: hoofd van de catering, ijzeren stijn, had een uitgebreide barbeque beloofd in onze nieuwe uitvalsbasis Malmedy die toch iets verder dan verwacht van rochefort bleek te liggen :-) Een uurke auto rijden dan maar en nadien konden tegen een uur of half acht eindelijk beginnen aperitieven met vrienden bart en jurgen die de vaste mtb routes van malmedy verkend hadden. Over het bbq aanbod dieje avond kan heel veel verteld worden, maar ik ga het erbij houden dat het immens, ma dan ook immens veel was. En ook toch nog dat we alles hebben opgegeten :-)

Den dag erna onder een stralend (zomer)zonneke ontbeten op het terras van de betere pattisier van malmedy en hop naar de expo hallen voor de 02 bikers testdagen. De nieuwsgierigheid naar de grote wielen bleek aanwezig en vijftien minuten later stonden brecht, stijn, swiffer en ik geriejed op een divers aanbod 29 inchers van Sobre, Niner en Seven. Kristien stuurde ne kartonnen 26 inch lapierre het ubervette parkoer op. De 6 kilometerkes, 220 meters positief hoogteverschil en supertechnische trails bleken iets te veel van het goeie te zijn voor stijn zijn ijzeren Sobre met stalen vaste voorvork en aldus ging hem in de tweede run voor ne carbonnen santa cruz met veerwegen waar madman verlekkerd op zou zijn. Swiffer was niet te houden en ging onmiddelijk voor de traktorbanden van sandman terwijl kristien een basic modelleke van canyon uit het rek sleurde. Brecht en ik gingen voor de 29'ers van niner.
Ik kan zo natuurlijk nog efkes proberen door te gaan en al die verschillende fietsen in zinnekes proberen te zetten, maar omdat mijne werkgever mij niet enkel betaald om platformverslagen te maken hieronder een beknopte lijst van ge(s)t(r)este bikes:
- Niner air 9
- Niner EMD
- Niner Jet 9 met lefty
- Turner Sultan
- Nicolai argon met rohloff en riemaandrijving
- Sandman Gobi titanium
- Canyon grand canyon carbon
- Sobre dad
- Seven sola titanium
- ne carbonnen santa croes int groen
- boegtvillos van rose
- carbonnen en aluminium koersfietsen met hoge en lage sjanten

Swiffer heeft helaas de rit met de sandman niet volledig overleefd en ging redulijk enthousiast onderuit met een snap in de kuit tot gevolg. Verdikt: laten naaien door een dikke negerin in een waals ziekenhuis en exit testdays. Zonde...
Ook helaas zaten de kilometers van den dag ervoor nog wat in de benen en was na het testen van de baanfietsen het vet volledig van de soep. Nog effe afsluiten met ne fijne chimay terwijl gnoe al aan het speculeren was over de afmontage van zijne toekomstige Air 9...
Volgend jaar opnieuw!

donderdag 28 april 2011

Rik Verbrugghe Classic 24 April 2011

6h30: wakker worden met statisch geruis wegens verkeerd afgestelde wekkerradio, oftewel hebben de duiven de StuBru zendmast weer ondergescheten. Douchen niet nodig, enkele kommen Corn Flakes met Alpro Soja melk binnentrekken, materiaal intasten en GPS in de richting van Aywaille wijzen. Traditiegetrouw ne verkeerde afslag nemen en wa rondbollen in het centrum van Luik.


8h22: arrivé au camping Olympia. Het is nog een beetje killig. Eekhoorn houdt niet van stijve tepels (bij zijneigen dan, want da schuurt aan de bretellekes) en houdt zijn übersexy bodywarmer nog efkes aan. Panda staat reeds gereed in vol ornaat, kuiten extra opgeblonken. Mini a.k.a. "La Machine" zabbert op een banaantje en smeert 10cc wit spul (factor 15) kwestie van optimaal te bronzeren. Zelfs de broekspijpen van haar witte Platform tenue nog wa opgerold om de tan-line extra hoog te krijgen. Swiffer is een beke de kluts kwijt. Waarschijnlijk nen Duvel teveel op gisteren. Hij doet er langer over dan normaal om al zijn spullen in de juiste volgorde en op de juiste plaats te krijgen. Wonny de Pony staat scherp. Met het gele vliegmachien van nonke Mon, voorzien van bijzonder zachte zadel, voelt hij zich sterker dan Gilbert en kan niet wachten om te vertrekken. Ondergetekende, T-man, wordt door Mini gewezen op het feit dat mijn tuubkes een beetje plat staan, 3 bar is wa weinig voor ne koersfiets. Efkes ajusteren. Daarbovenop denk ik ten onrechte dat ik mijne voorste derailleur correct had afgesteld en moet na de eerste 50 meter, nog voor de start van de tocht, mijn pollen vuil maken om de ketting over het juiste tandwiel te leggen.


9h20: bon, we zijn ingeschreven. De hoogmis voor kuit en dij kan beginnen! Als een geöliede machine drijven we de vitesse op tot een respectabele kruissnelheid. Als vijf knechten omsingelen we onze kopvrouw zodat ze uit geen enkele windrichting belaagd kan worden (uitgezonderd aarswinden van een niet nader vernoemd individu). Terwijl het zonnetje gestaag hogere posities opzoekt en de frisse ochtendkilte verdrijft met genadeloze UV straling, bereikt het olijke gezelschap de splitsing tussen de 105 en de 125 km route. Wonny en ik slaan af voor de 105, de rest kiest voor de volle pot en gaan all in met ne full house. Dit betekent dat voor die vier japers dit verslag reeds ten einde is!


10h20: eerste bevoorrading. Zachte koekskes, vochtige zoetigheid en zoete vochtigheid zijn ons deel. En het begint echt warm te worden. Sporadisch rolt er een straaltje zout zweet langs de slapen via de kin en dubbele kin onder het helmbandje door de kraag binnen. En ze lachen er niet mee, we worden getrakteerd op enkele van de zwaardere beklimmingen. Wonny voelt het aan zijn beentjes dat de fiets van Nonke Mon eigenlijk niet gemaakt is om bergop te rijden.


11h20: ik rij aan hoge snelheid over een bulteke en opeens wijst de punt van mijn zadel richting de hemel. Hoewel er hardnekkige geruchten de ronde gaan dat ik graag dingen in mijn derrière krijg kan ik u verklappen dat dat niet gemakkelijk fietst. Harréé zenne, aan de kant en die inbus sleutel bovenhalen. Met een enthousiast YOOOOOO veegt Wonny mij voorbij. In zijn kielzog een oude knar van Leopoldsburg waar Wonny, sociale mens dat hij is, reeds uitgebreid kennis mee heeft gemaakt. Een beke foeteren, op zadel kloppen en aan een vijs mechanieken en mijn zitje staat wederom in de juiste positie. Fuck, 2 minuten achterstand. Ik duw op de gáás en zet de achtervolging in.

11h35: daar zie ik in de verte een onguur figuur op gele fiets. Bovenop de **** helling hang ik terug in het wiel. Amai dat was efkes zweten.

12h00: tweede bevoorrading. Enkele suikertjes het buikje binnengieten en terug het zadel op. Ondanks mijne kater van gisteren voelen mijn benen nog relatief fris. Met het temperament van een kannibaal besluit ik om een effortke te doen in de laatste etappe. Echt tactisch was die zet niet, ik rij een 15 tal kilometer in totale eenzaamheid. Plots komt er ne snelheidsduivel uit het niets tevoorschijn. De ideale man om bij aan te klampen. Het terrein is nu relatief vlak. Dieje pééj voor mij steekt een tandje bij en tegen een slordige 38km/h scheuren we over het wegdek. Bij de volgende beklimming moet ik toch lossen.

13h00: de zadelpijn valt niet meer te negeren, maar het is niet ver meer. Het visioen van ne frisse Ice Tea jaagt me over de asfalt richting Aywaille.

13h16: finish! Jawel ik heb het gehaald. Nog niemand van de 125km crew te bespeuren. Gelukkig maar of ik was serieus aan mijneige beginnen twijfelen.

13h29: Wonny de Pony komt met ne brede grijns het koerke opgereden. Geen 2 minuten later nipt em al aan ne kouwe Leffe

13h55: Daar komt de rest binnengerold. "We hebben gejáááágd manneke" meldt Swiffer. Voila weer een puike prestatie van 't Platform. Nog een Leffeke dan.

Als kers op de taart: La Redoute oprijden, we zijn hier nu toch, dan kunt ge beter ne keer proberen. Op het steilste stuk haal ik mijne kodak boven om de rest te filmen. Eekhoorn passeert en ik ben nog te hard buiten adem (hoort me maar es hijgen) om commentaar te geven.Amai mijne frak.



Met verbeten blik en rood aangelopen kaken wordt La Redoute bedwongen en kunnen we terug op terras gaan zitten. Frank De Boosere zou wellicht beweren dat het niet gezond is om met zo een hitte van die fratskes uit te halen.



Op het terras van de camping versterken we de innerlijke mens met Duvelkes, Choufkes, enkele kommen nootjes en wat lekkers uit de friteuse. Hooligan Panda breekt nog ne parasol af en dan zit het erop. Ne steak van de Notre Dame dubbel en dik verdiend!


Tot de volgende sportieve bijeenkomst!

xx

T-man

maandag 11 april 2011

Drékes versie van Luik-Bastenaken-Luik 10 april 2011


Aanwezig: Edgard, Paul, Dries, Dirk, Dré, Kristien, Tim, Swiffer

Het is vroeg.. heel vroeg! Om 7u verzamelen we in Diepenbeek en vertrekken we richting Tilff. Een gele bestelwagen zit vol afgetrainde atleten wiens kuiten al niet veel goed voorspelden.
Er volgt een mooi tocht van 125km, slingerend met heel wat Ardeense beklimmingen, richting de Luxemburgse grens en zo weer terug naar Tilff.
Helaas moesten we van onze route afwijken wegen een auto-rally op de wegen. Het kon echter de pret niet bederven.

Halverwege, korte horeca-stop. Suiker opdoen. De legende 'Paul', menig man had voor hem gewaarschuwd, ik kende hem nog niet. Deze man doet zijn Platform-tenue alle eer aan en rijdt harder naarmate er meer Duvel verbruikt is.


Ik ben blij dat ik met 4,5u slaap deze tocht gewoon uitgereden heb :)Het was misschien niet zoals Merckx destijds maar La Redoute staat nu ook aangevinkt op het lijstje :)

Nagenieten doen we met een Duveltje in volle zon, 21°, op het gezellige stadspleintje van Tilff. Afsluiten met Parijs-Roubaix in een brasserie achter de kerk (volgende keer hier langs het water iets drinken, gezellig!)

Doen we binnenkort zeker nog eens opnieuw!
Cheers
Swiffer

Olne-Spa-Olne 03 april 2011


Aanwezigen: Tim, Kristien, Stijn, Swiffer

Afwezigen hadden serieus ongelijk!!


Eén van de mooiste tochten om het mtb-seizoen op gang te trekken. Parcours lag prachtig droog, snel kunnen rijden. Weinig amateurs te bespeuren, tempo zat er bij iedereen goed in. Volgend jaar zeker weer present!

Blonde Chimay in voetbalkantine als beloning.

Sart-Tilman 20 maart 2011

Aanwezig: Kelly, Stijn, David, Bart, Goendi, Panda, Tim, Kristien, Jurgen, Swiffer

Afwezigen hadden ongelijk!

Juffrouw Achten behaalde zelfs een beker, 2e plaats in de chrono bij de vrouwen!

Achteraf gezellig keuvelen met een braadworst en de nodige pintjes in het huis van God.

zondag 27 februari 2011

Activiteitenkalender

Beste Platformers,

Iedereen is welkom op de activiteiten van onderstaande kalender!
Doorklikken om te vergroten:
(geel gekleurd: weekend)





BE THERE!

't Platform te velde in de voerstreek

't Platform heeft weer goed getraind! 't is te zeggen, de harde kern van de mountainbike-sectie. En ongelooflijk maar waar, het was nochtans een tocht op asfalt! Baansectie?? ;)
Diamanten Mini, Krachtige Panda, Snelle Eekhoorn en ikzelf waren van de partij.
Plaats van plezier: Voerstreek en Mergelland NL
Startlocatie: Genoelselderen, knooppunt 86 van het fietsnet start op het pleintje in het centrum van dit gehucht.


Tocht in grote lijnen: Genoelselderen - Riemst - Kanne - Eben Emael (ja uiteraard langs het fort) - Moelingen - Gravenvoeren - Fouron Saint-Martin - St-Geertruid in NL(ter ere van Geertrui hebben we hier even halt gehouden in De Koekenpan, aanrader!)- kasseistroken van Maastricht-centrum - Vlijtingen - Herderen - Genoelselderen


Een slordige 86km's hebben we erdoor gejaagd, dat jagen mag je letterlijk nemen! In tegenstelling tot wat sommigen denken is het nogal heuvelachtig in deze contreien, zelfs als je grondgebied Nederland binnenrijdt! Enkele kuitenbuiters in het parcours zorgden voor de nodige ambiance: de 'Halembaye!, de 'Muizenberg' op de Cannerberg aan de mergelgrotten. De slingerberg hebben we nu ook gezien, gelukkig als afdaling.

De hele tocht een stevige wind gehad en net voorbij de helft begon het ook nog eens flink te regenen.. ma echt gieten hé! Dit alles kon de pret niet bederven. Weer een enorm voldaan gevoel en een goeie training voor Sart Tilman (20/03) op de mtb!!

Platformers te lande, get on your bike!!!
Groeten
Swiffer

maandag 14 februari 2011

't Platform @ Zoenk 2011

Bij gebrek aan andere enthousiastelingen werd de platformdelegatie enkel vertegenwoordigd door ptit patron en mezelf op deze eerste mooie tocht van 2011.

Volgens de vers opgemaakte kalender van het nieuwe jaar wordt er blijkbaar altijd voor de langste afstand gekozen en aldus vertrokken we rond een uur of half tien voor de 65 kilometerkes.
Het begin was nie super afwisselend, veel brede paden waarbij menig gebrevetteerd wielertoerist met ferme hespen langs ons door vloog. Na de eerste bevoorrading konden we dan int gezelschap van twee straffe dames echt beginnen baaiken en om diverse redenen doet da ne mens toch echt godverdikke goed!
Door vlak voor de splitsing naar de 65 efkes de reutel vanop de blauwe merida te negeren en een paar meterkes voorsprong te pakken konden we ter zeker van zijn dat wonne optimaal van het afzeggen van de anderen kon profiteren en wa extra trainingsarbeid kon verrichten.

Na pellenberg vorige week zijn we defenitief begonnen. Zondag binnen twee weken staat de ronde van vlaanderen op de menu: blinkt dus uw baanjanettenketting op en bestelt alvast nen biefstuk voor in uw broek want zo t schijnt gaat de mtb sectie een eerste keer de maat nemen van de mannen van den asfalt...
U leze er meer over in een volgend verslag.

dinsdag 7 december 2010

Bericht vanuit Nieuw-Zeeland


Ahoi Belgische baantrutjes,


Ik zie dat 't platform nog steeds leeft en grootse plannen heeft, goed bezig!

Moesten we ooit moeten verhuizen door een grote ramp in Belgie, dan is Nieuw-Zeeland echt wel de bestemming! Mountainbiken in de zomer, snowboarden in de winter en tussendoor nog eens wakeboarden. En dit allemaal op een paar kilometer van elkaar.
Ik heb in Australie het vertrek kunnen meemaken van de Crocodile Trophy. 1000km door het regenwoud op 10 dagen tijd.

Een Zwitser waar ik mee gesproken heb deed dit als tussendoortje om zich in form te houden voor het baanseizoen, grellig man.
Keep Cycling en tot ergens in januari

zaterdag 27 november 2010

't Platform Road Cycling hersft- en wintermenu 2010-2011

Platformers te lande! Ahoi!

We hadden het nooit durven denken, de baansectie triomfeert!
Het zal misschien aan onze leeftijd liggen, we worden iets verstandiger en de mountainbikes hangen al even aan de haak tijdens dit seizoen.
Door de half bevroren modder rijden en de sneeuw voelen smelten door je schoenen en als kers op de taart je hele mtb moeten poetsen na de tocht, sportief wezen op de fiets kan ook anders.

Sinds de 24h cycling van Zolder hebben we danig geproefd van het fietsleven op de McAdam, het is nog steeds geen mountainbiking maar het heeft ook zo zijn charmes.
De harde klein is voorlopig een kleine kern en dit mag gerust veranderen.
Hierbij publiceren we enkele geplande tochten zodat jullie allen kunnen meerijden!

Endurance Cycling Series 2011 - 't Platform present!

Heet van de naald: 't Platform doet weer mee aan de Eneco endurance cycling series!










Het Eneco 24h Cycling Team heeft in 2011 3 wedstrijden op de kalender staan en wij zullen aanwezig zijn:
24 Uren van Zolder op zaterdag 25 en zondag 26 juni
24 Uren van Zandvoort op zaterdag 23 en zondag 24 juli
8 Uren van Francorchamps op zondag 4 september

Be prepared!
Inschrijving volgt binnen enkele maanden.

Keep on biking.

zaterdag 18 september 2010

vrijdag 17 september 2010

Tocht van de brandweer

Wakker worden, naar buiten kijken, vloeken want het regent. Tegen beter weten in toch gewoon op de fiets springen. Eventjes een beetje droog staan regenen tot T-man overtuigd en klaar was en dan op naar de start. Verbroederen met Stijn, Kelly, Peter en zijn lief dat blijkbaar toch zijn lief niet zou zijn hoewel ik dat maar moeilijk kan geloven. Kelly was een beetje zenuwachtig, wat normaal is voor haar eerste keer.

Met zijn allen het veld in en toen werd het al snel duidelijk dat het vettig zou worden. Links en recht gleden de mountainbikes door de sappige weides. 2 km afgelegd en er hing al 5 kilo moder aan uwe kader. Kelly straifde vlotje door de wei, extreem sterk voor haar eerste keer. In de zeikende regen en eheel terecht stelde ze de vraag: "Is dit nu wat jullie zo ieder weekend gaan doen, voor uw plezier?". Een brede glimlach kwam bij ons alle op het gelaat en het antwoord was een volmondige: "Ja".
Van vochtige weien ging het via drassige velden naar natte bospaden. Maar het ging van kwaad naar erger. Vochtig werd zeiknat, drassing velden werden zuigende moerassen, en natte bospaden werden woeste revieren. Op vele momenten had het veel weg van canoying, geen wonder dat iedereen na iedere vettige strook een ontzetten brede glimlach had. Dit is gewoon fijn. Bij de bevoorrading goed opletten waar je je fiets neerlegden want herkennen zat er gewoon weg niet in. Gelukkig kunnen de mannen van de brandweer hier aan daar aan een jerrykannetje drinkbaar water geraken zodus was er bij de bevorrading een brandweerlang voorradig om onze fietsen weer bruikbaar te maken.

Het materiaal vond dit alles iets minder fijn. Op mening helling hield mini zich volharden aan de procesie van echternach, onderweg op een hellingwas ook heer Peter een prachtige imitatie ten berden aan brengen van een woede uitbasting van een Italiaan. Gelukkig heeft hij geen carbonnen fiets. T-man zijn remblokken waren op. Eekhoorn zijn remblokken waren gewoon niet meer. Kelly kreeg ne klapband waarbij ook de buitenband stevige schade had opgelopen. Mcgiver Eekhoorn loste dit op met een kartonneke en een plastiekje van een granny moelleuse. Wel straf maar ook meteen de exit voor kelly, t-man en eekhoorn. Beetje verder gaat de vermeende echtgenoot van Peter ook nog eens stevig over de kop. Exit. Peter en Mini volharden en kiezen voor 52. Stijn en mezelf hebben genoeg eigenkennis om te weten dat voor vandaag 38 km genoeg is. Had het kilometricske op het achterwiel gestaan hadden we vandaag allemaal 52 km gehad.

Aangekomen nog een verfrissende leffe drinken en gelukkig zijn! Merci aan iedereen die erbij was!

PS: Dikke proficiat aan Kelly.
PSS: Kelly: duikb

Black Forest Ultra Bike marathon

Hieronder Bart zijn verslag van nen duitse marathon effe geleden:

Om 7u werd iedereen aan de start verwacht en vanaf 7h30 werd het startsein gegeven. Helaas zaten er 2,5 minuten tussen iedere groep en zat ik in groep 15. Gevolg mijne hele tenue al onder de verfspatten van zolang te staan schilderen. Gelukkig werd op de achtergrond constant het blackforest ultra theme song gedraaid. Dus toen we voor de 30ste keer hoorden dat wij de enige echte helden van zwarte woud waren voelde ik mij ook een held. En terwijl we door de vele supporters onder de startboog reden en de commentator wist de vertellen dat er zelfs Belgen in onze groep meereden stroomde mijn bloed vol adrenaline en was ik klaar voor de tocht.
Na 5 minuten zag ik in mijn linkerspiegel al ene woest links pinkerend achter mij aanrijden. Dus bij het eerst volgende gat dook ik direct naar rechts om sneltrein swiffer door te laten. Eerst nog wat opspattend grind uit mijn ooghoeken verwijderen en toen begon de eerste beklimming van een kleine 20 km. De rest had precies beter ontbeten want iedereen stormde tegen een groot verzet de eerste berg omhoog. Ik bleef rustig zitten de goede raad van Tim opvolgend: klein schakelen. Dus met lichte tred werd ik halverwege de beklimming voorbijgeraasd door de "88 km mannen" en daarna nog eens overrompeld door de "77 km mannen" (respectievelijk een half uur en een uur na ons vertrokken. Gelukkig vonden de supporters mij geweldig want terwijl rest voorbijzoefde konden ze bij mij rustig de naam op mijn plaatje lezen en mij vollebak aanmoedigen.
Vlak onder de top zag ik ne mechanieker bezig zijn ketting te herstellen. 10 minuten later hing diezelfde mechanieker lusig achter mij te toeteren. Her swiffer was back on track en in bloedvorm. Veel woorden werden er niet meer vuilgemaakt want na dergelijke beklimming dient lucht om te ademen niet om te babbelen. In de verte klonk er nog een "Yow die Jansen". Een kleine berekening deed mij besluiten dat indien Swiffer 5 min aan zijn fiets had gewerkt en hij mij na 5 min fietsen inhaalde, dit betekende dat hij dubbel zo snel fietste als ik. Maar toen doemden er gelukkig nog enkele bompas op die ik lustig in het stof liet bijten en een nieuw pakketje energie was gevonden.
De rest van de tocht kan het best worden omschreven als cruisen over grote banen op de grote plaat. En onder het motto wattage trappen werd de ene fronselkop na de andere opgerold. Enige vorm van techniek was niet vereist gewoon woest tekeer gaan was de enige optie.
Bij een groot reclame paneel van " the wall" dacht ik in het volgende dorp vergast te worden op een stevige drank en eetpost op de tonen van Pink Floyd en terwijl ik vol in de remmen ging aan de vele tentjes die hier stonden doemde in mijn linkerzichtsveld een beklimming op samen met een massa volk. Niemand durfde op dit steile stuk te wandelen vanwege de ontzettend grote afgang die gemaakt zou worden. Per sjans had ik mijn goede vorm gevonden en iedereen die dacht op de eerste berg de grote man uit hangen werd op dit stuk en op de daaropvolgende klim van 10 km ingehaald.
Stilaan had ik het gevoel dat ik niet langer tussen de kloefkappers reed maar tussen de echte moutainbikers. En op de tonen van Bart Peters: "Er kan altijd nog een tandje bij" werd het getik van de kiezels op mijn spatbordje steeds luider. Een kleine blik op de kaart de dag ervoor had mij doen besluiten dat de laatste 15 km bergaf gingen met nog 2 molshoopjes. Dit bleek toch een kleine misrekening te zijn van mijn kant want in het zwarte woud vallen de mollen iets groter uit en al gauw kon ik aan mijn andere hobby beginnen en de united hiker uithangen (Eerst nog ffkes van tenue wisselen en een bordeaux fleecke aantrekken en de tocht kon beginnen). Hierna volgde de beloofde afdaling van 10 km met aankomst op de piste. En daar ik mijn fiets een waardig afscheid moest geven op zijn voorlopig laatste tocht, moest en zou ik op de grootste vitesse eindigen, dus een kleine eindspurt was het resultaat. De mensen die ik hierbij nog het nakijken gaf keken echter vreemd op want na 115 km fietsen is het blijkbaar niet de gewoonte om efkes uit het wiel te komen en ne Petachi sprint te placeren.
Ik kwam als laatste aan van het Platform omdat Tim en Kristien nooit te houden zijn en Swiffer een beest is. Maar veel tijd om op adem te komen was er niet. Want van door de stoffige kiezel te fietsen krijgt ne mens al eens een droge keel dus al gauw ging het van "was't van de bok". En konden we allen vieren dat we die helden auf die swarse wald waren.
Hierna gingen we bij een Italiaan eten en zat Eekhoorn een beetje beteurterd naar zijn bord te staten tot er iemand vroeg: "Wa scheelt" En Tim en Kristien luidkeels zongen: "Vertrouw geen italianen, ze steken er vanalles in!".
Voila dit was het relaas van de tocht. Volgende keer moet iedereen van't platform maar meedoen. Ik zal in 2012 opnieuw op de afspraak aanwezig zijn.

donderdag 2 september 2010

Houffamarathon - Platform present

Het platform was buiten de 24 uren ook nog eens actief op de Houffamarathon afgelopen weekend. André had precies nog wa last van de zware benen van zaterdag, terwijl Kristien naar een top 5 knalde op 27 vrouwelijke deelnemers!

Komende weken nog de Bastognarde en de Grand Raid Godefroy overleven en het marathon seizoen is alweer gedaan.

77 Km uitslag:
1.RENSEN Lyan (Ned)
2.LAMMERTYN Fien (Bel)
3.BEUMER Mandy (Ned)
4. VOETS Gwen (Bel)
5. ACHTEN Kristien (Bel)
...
Volledige uitslag op http://www.chronorace.be/

24 uur van Zolder

Zoals swiffer in de vorige waardevolle bijdrage wist te melden hebben we afgelopen weekend de 24 uur v zolder meegefietst. En hoe!
Het matig getrainde platform wist op een relatief ontspannen manier beslag te leggen op de 48ste plaats van 250 deelnemers, hetgeen niet slecht is gezien de initiële ambitie ergens op plaats 150 lag. Hieronder volgt de beschrijving van de gang van zaken.

De vogelkes lagen nog ergens in hunne nest toen de platform kamion (merci familie Broux!) om zeven uur 's morgens richting t circuit vertrok om een degelijk plekske te bemachtigen voor de installatie van ons hoofdkwartier. De tent (merci familie Dayers!) werd rechtgetrokken, de inschrijvingen voltooid en hoole mins swiffer kreeg toestemming van ploegleider Peter om zijne eerste spaghettie (merci familie Klingeleers) in de microgolf te steken.
Iets later werd onze eerste tactische zet met unanimiteit goedgekeurd: de tijdrit zou professioneel overgeslaan worden gezien het inmiddels klote augustus weer.
De uiteindelijke start kwam er geene second te vroeg aan: peter had de rollen gloeiend heet gestookt, de eerste supporters waren aanwezig en de platformkoereurs stonden allemaal scherp gelijk een mes lichtelijk nerveus te worden :-).
Na dik anderhalf uur koers was de nervositeit bij Peter misschien een beetje weg, bij ons kwam ter nog een schupke bij toen bleek dat de ploegleider himself aan een gemiddelde van 38/uur had rondgeknalt opt circuit. Ne mens begon spontaan spijt te krijgen van de relatief slechte voorbereiding.
Na Peter was het de beurt aan André en Swiffer en na veel ongeduldig wachten kon ik uiteindelijk ook aan het eerste toerke beginnen. Het is afzien, maar elke keer doorkomen aan de platformbox met de beste en luidruchtigste supporters van heel den omloop doet ne mens al nekeer bijschakelen.
Na een half uurke de transponder doorgegeven aan onze pa (André) die samen met Isabelle het platform verder deed opschuiven naar inmiddels een top honderd positie.
Nadien was het terug mijn beurt en net toen het begon te regenen moet Philip den eerste keer zijne gedong van onderen vastpakken. Voor zo nen beer maakt het weer precies geen zak uit, want hij en Brecht brachten t platform steeds verder naar voor met gemiddeldes van om en bij de 40 per uur.
Kloteweer of niet, Isabelle was om vier uur 's nachts opnieuw aan de beurt zodanig dat ze ook nog eens tijdig in holland kon zijn voor ne modeshow de ochtend erna (hoezo geschift? Chapeau zenne).
Swiffer, herr Doctoor, Peter, ik en Philip volgenden nog en het platform bleef opschuiven tot een onverhoopte top 50. Brecht hield in een woeste slotfase flink stand en schoof zelfs nog een plaatske naar voren tot nummero 48.

Het was een super ervaring: met heel het gedoe, organiseren en supporteren was fietsen voor nekeer meer een groepsgebeuren. Merci aan de supporters (volgende keer wel graag enkele pinten overlaten :-) ) en vooral aan Roel en David voor de catering en logistieke hulp. Daarzonder had de top 50 er zeker niet ingezeten.

Volgend jaar opnieuw present met twee ploegen en wie weet wel ne solo zot?

Algemene statistieken:
228 ronden gereden
912 km
gemiddeld 38,2/uur

zondag 15 augustus 2010

24h van Zolder, 't Platform gaat laten zien hoe dat moet!


28 en 29 augustus is het zover, de 24h cycling wedstrijd op het Circuit van Zolder !

Iedereen is welkom om te supporteren voor de sterkste ploeg van het event ;)





Start grid van 't Platform:
16u00 : Peter Mertens
17u35 : Andre Jacobs
20u35 : Hans Roose
22u05 : Isabelle Beckers
23u35 : Tim Jacobs
1u05 : Klingel
2u35 : Brecht Dullers
4u05 : Peter Mertens
5u35 : Hans Roose
7u05 : Herr Doctoor Erik
10u05 : Isabelle Beckers
11u35 : Tim Jacobs
13u05 : Klingel
14u35 : Brecht Dullers
16u05 the end...

dinsdag 22 juni 2010

Raid des hautes fagnes 13/06/2010

Zondag den 13de was het weer zover... De langverwachte en mooiste belgische bikemarathon in malmedy. De verkiezingen kwamen nog bijna roet in de rijsttaartjes gooien (haha), maar dankzij ons wonneke en een virtuele vriend met een chalet in duitsland was een volmacht snel gefixt.
De goeien trend van 2010 werd voortgezet en er stonden weeral 6 platformers aan de start: Goendi, Ovis en Bart bleken graag 90 km af te zien terwijl Swiffer, Kristien en ik ons weer van den onnozele hielden en inschreven voor de 115.
Alsof de regen tijdens de dagen voor de marathon nog niet genoeg was om iedereen was nerveus te maken had swiffer de week ervoor beslist zijne hele gearbox in frengelen vanéén te rijden. Zodoende moesten de mannen vanbij 'denduits' en de postofficieren nog alle zeilen bijzetten om dieje lichtelijk naar versleten neigende radon toch nog aan de start te krijgen. Maar goed, DHL wist de weg naar de vrunvijver uiteindelijk te vinden, nieuwe deraillieur en pat werden gemonteerd en de huis-tuin en keuken nobby nic werd vervangen door de iets bredere alombekende rode sloef.
Klaar denkt ge dan, alles komt in orde, just nog een uur of 8 trappen en we kunnen ne bok drinken.
Net optijd stonden we in de startbox waar we nen hollander - met zeer solide onderkant - op ne blitse witte cannondale zagen zitten. Al had dieje mens getraind gelijk museeuw in een wespennest, we waren er toch al gerust op dat we niet laatste gingen zijn want den ollander zou toch een stuk van den tocht tevoet moeten afleggen terwijl hij op zijn gemak kon nadenken over welke nieuwe kader hij zou gaan kopen.
Onder een mooi zonneke werden we in startbox 2 op gang geschoten om vettig brutaal den eerste van 20 klims aan te vatten. Rustig laten uitzakken in het pak, klein viteske en vooral rustig blijven. Moesten we ergens onderweg nog de nood vinden om lelijk tekeer te gaan en een kartoesj of vijf ter door te knallen, hadden we er ongetwijfeld nog den tijd voor. Maar goed, dat was weeral buiten de buffelkuiten van swiffer gerekend. Na het bijregelen der vitessen werd de ketting 100 meter verder in twee stukken getrapt. Swiffer en ik gestopt, Kristien langzaamaan door naar de eerste top. Psychologisch niet te onderschatten: ne man of tweehonderd wat genadeloos van ons wegknalt met de woorden: "mannnen, het gaat nog ne langen dag worden.".
Omdat platformers uit stevig materiaal gemaakt zijn hebben we maar snel de ketting terug gemaakt en konden we opnieuw op pad vertrekken. We hingen ondertussen in allerlaatste positie en de inhaalrace kon beginnen.
Bijna boven op den eerste berg wast al prijs. Den ollander met witte cannondale had precies toch nog andere zorgen aan zijn kop dan het nakend einde van zijne fiets. Hij was reutelend en zuchtend op weg naar den top met een fabelachtige snelheid waarbij zelfs Climaxius op de stockeu verbleekt.
Kristien stond boven te wachten en stillekesaan begonnen we ook terug wat tussen het volk te rijden. En ja, dan is het bezig he. Schitterende klimmen, zalige uitzichten en afdalingen waarbij ge zelfs tevoet enkel suggelenteere beneden geraakt. Daarbij verder moe worden, franchipannekes eten, nog meer doseren en vooral genieten. Swiffer deed onderweg nog effe zijn imago van brokkenpiloot eer aan door nekeer plat te rijden, maar op de tonen van ne flinke vuvuzela zat hem alweer snel bij ons int wiel.
Het middenstuk bleek, ondanks de regen van de voorbije dagen, redelijk goed te doen zodat we na 5 uur aan de finale konden beginnen. Nog een tiental lelijk stijle klimmen later kwamen we over de streep na iets van een acht en half uur. De mannen van de 90 bleken uiteindelijk een uur voor ons aangekomen te zijn waarbij molenwiek Bart toch al nekeer liet zien dattem godverdoeme goed met de villo kan rijden!
Iedereen goed gewerkt en zeer tevreden, de mooiste zit er alweer op en met ne goeie la chouffe werden ter nog stoere plannen gesmeed tot er nog maar een paar auto's op de immense parking stonden...
Platformers: dees is een must, als ge hem nog niet gedaan hebt zet hem op uwe kalender voor volgend jaar!

Oh ja, den hollander met solide onderkant zijne fiets heeft het gehouden, da was altans nog het geval toen we hem tijdens de voorlaatste afdaling in een weiland zagen liggen terwijl hij vant zonneke aant genieten was.