woensdag 24 juni 2009

De ronde van Vlaanderen - pal 120 km

Als team naar Luigi-land (oftewel Oeselgem bij Zulte), een land dat zo vlak is als een biljarttafel, gekenmerkt door de vele dieren; ratten, konijnen met gemane oren, schildpadden, dufkes en katers.
Ja, om katers te voorkomen, kan je best een kortstondig virusje opdoen; eens stevig braken en dan van miserie bed in duiken. Voor zij die deze piste niet wilden bewandelen (te edelhaftig), hadden last van haarpijn aan de start. De start van een fietstocht naar Oudenaarde om aldaar de Ronde van Vlaanderen te rijden.
Ik stel u even voor aan het zevenkoppig gezelschap van links naar rechts:
- Eekhoorn, altijd klaar voor een snode grap, is altijd overtuigd bij het bovenkomen van een helling dat het nu nog alleen maar bergaf is. Zelfs bij het begin van de Ronde van Vlaanderen. Uitgerust als baanjanet, met vuile zonnebril en koersfiets.
- Swiffer Wet Jet, weinig wet, met het volume van vochtverwerking dat deze beer ten toon kan spreiden. Wat hij drinkt, verdampt instant; water, duvel of tuf, maakt niet uit. Uitgerust als traditionele MTB Radon rijder, voorzien van rode traktorband om nog meer stof te doen oplaaien.
- Beloega, mijzelf, de meest verantwoordelijke van de groep, uitgerust als Specialized MTB rijder. Bij het zien van zijn kuiten, begint menig fiets te spontaan te plooien.
- Gnoe aka Ijzeren Stijn, voor de afwisseling baanjanet met enige ijzeren foers en binnenkort ook ijzeren polsen. Vermaard door zijn lach en snugger brein, de enige van de groep die ons stevig uit de wind kan zetten als het op "Roekoeh" roepen aankomt.
- Kristien, heldhaftige tante die zich niet laat kennen voor geen enkele bike challenge, zowel op de baan als ernaast, geen poesje om zonder fietshandschoenen aan te pakken. Als enige in het gezelschap is haar toegestaan haar benen te scheren. Snijdend als een heet mes in een ijstaart, zelfs met MTB banden (Radon team), niet bij te houden.
- T-man, de laatste aanwinst van het platform (en nu al verstokt MTB Radon rijder), maakt zoveel vordering dat zijn helm op zijn achterhoofd komt te staan. Kende vroeger alleen maar choupappen met doormeter van 6 cm, sinds kort ook het echte werk!
- Last but not least: Toon, de moedigste en stijlvolste patser met bandana en gladgeschoren, geoliede benen van de bende, gekend van zijn ongelimiteerde uithouding. Durft regelmatig een kartouche energie af te schieten in het naar boven knallen op menig helling.

Dit bonte complementaire gezelshap heeft in een tocht van maar liefst 120 km, de hegemonie der 11 Vlaamsche Ardense toppen overwonnen. Zonder enig krimp of bospad! De kronkelende wegetjes, de daverende kasseiwegen, de steile kuitenbijters en de glooiende vergezichten zijn ons deel geweest. Van koppenberg tot berg in de broek, we hebben het allemaal gezien. Op naar de volgende uitdaging: Parijs-Roubaix door de bos?

maandag 22 juni 2009

Van de hel naar den hemel en terug

Zondag, mooie dag. Lekker zonneke, effe langs de familie en e stukske taart eten en eventueel nog e pintje drinken. Dat was altans het plan. In werkelijkheid kwam het neer op: duvel drinken in de blakende zon, tussenin onnozel doen gelijk ne mens da redelijk goed kan, mannequins versieren voor de platformdrink, lessen noors volgen en tussenin nog wa duvel drinken.
Iets wat uiteindelijk tot 6 uur in de namiddag ging duren, hield nu op - na lang aandringen van de madam - om middernacht.
Geen idee hoe we naar huis gereden zijn, zo goed als dood toen de wekker afging om half 7.
Misselijk, braakneigingen en.. Mijne fiets hing had ik den avond ervoor gedeeltelijk uit mekaar gedraaid met de bedoeling die na de babyborrel terug ineen te steken. Bon, nog gelijk ne gek beginnen sleutelen en hop naar Theux. Al een sjans dat ne mens nie moest blazen op deze mooie maandagochtend.
Kwestie van niet te fel terug te hydrateren na da gedrink van gisteren had ik gemerkt dat ik mijne camelback vergeten was, dan maar e bedonneke geleend van onze pa en een tikje extra dorst onderweg.
Inschrijven, nummer aant stuur maken, nog e laatste brokske doorslikken en maar naar de start.
Samen met Kristien vertrokken voor de 65 km en op het gemakske vertrokken. Jammer genoeg had ze precies goei benen en vonden de organisatoren het een goed idee van meteen na de start ne klim van 3,7 km te schuppen zodat ik gelijk nen halve idioot in het wiel hing te stinken naar den drank en ervoor vreesde dat ik ter elk moment af gekletst kon worden.
Na de eerste twee bergskes waren er nog maar 20 te gaan, t zonneke scheen mooi en ik begon ter precies ewa door te komen. Kristien dan maar gelijk ne flinke knecht uit de wind gezet en genieten: Superklimmen, zalige afdalingen, totaal nieuwe wegskes, sjieke uitzichten, af en toe gelijk ne zot door de beek en terna terug stof happen tot uw keel tervan pikt. Das pas baaiken.
Kristien was nog efkes uit de bocht gevlogen, maar de schade viel wel mee en bij den ehbo werd er een nieuw stukske vel aan haar hand gemaakt. Onderweg goed blijven rijsttaartjes eten en hellingen aftellen zodat we uiteindelijk na 4 uur 45 en 1750 hoogtemeters over de finish bolden, goed voor een 223ste plaats. Kristien was daarmee 9de bij de vrouwen. Niet slecht voor een bezoek aan de ambulans en een pauzeke aan elke bevoorrading. Mijne vroegere bikemakker stond daar ook te glunderen, was net voor ons binnen, maar had wel de 85 km gedaan. Grellig, a long way to go...
De afwezige tamzakken hadden ongelijk!!
Ene keer goed en wel terug thuis precies toch gemerkt dat t redelijk vermoeiend was, den helen avond gelijk ne sfinx aan tafel gezeten en shweppes gedronken op restaurant. s' Avonds niet meer de fut om de fietsen uit den auto te laden en dus maandagochtend maar met twee moddervette fietsen richting t werk :-).

woensdag 17 juni 2009

't Groot Verzet



Op zondag 28 juni organiseert Studio Brussel in samenwerking met Rock Werchter Het groot verzet: een recreatieve fietstocht door de achtertuin van van het Brabantse rockdorp. Alle tickets zijn de deur uit, maar zij geven nog vijftig wildcards weg.


Wij zijn alvast ingeschreven voor de wedstrijd! We'll see what happens, keep it cool, keep on riding!

dinsdag 16 juni 2009

Marathon


14 juni 2009, een memorabele dag in de geschiedenis van ’t Platform. Drie dappere beren van ’t Platform: Swiffer, Panda en Beloega, klaar om de strijd aan te gaan in de Raid des Hautes Fagnes in Malmedy: 67 kilometer, 1750 positief hoogteverschil. Afspraak om 9:00 ter plaatse, rustige voorbereidingstijd nemen om de fietsen te monteren, ons startnummer op te halen en vast te maken, stevig te beren (kwestie minder geladen te zijn) en te gluren naar de bikes van ons opponenten. Eén vaststelling: bijzonder veel Specialized-rijders, als de kwaliteit van het materiaal in recht evenredig is met de kwaliteit van de prestaties, dan zouden wij een extra tandje moeten bijsteken om een overwinning in de wacht te slepen. Niets was minder waar achteraf gebleken: het bijzonder technische parcours vereiste de nodige stuurtechnieken, down-hill evenwichtsoefeningen (verstand op nul, blik op oneindig) en doorzettingsvermogen van het hoogste schap in de loeiharde beklimmingen. Velen van onze (bijna sympathieke) medestanders moesten de duimen leggen ten aanzien van ’t platform; afstappen bij beklimmingen, afstappen bij down-hillen, uitrusten naast de kant zijn dingen die NIET in ons woordenboek staan.

Bijna sympathiek, zei ik al. In de eerste afdaling (kilometer drie), met een snelheid van 46 km/uur, rustig achter Panda en Sifaka aanscheurend, kwam een of andere lamlul een paar keer tegen mijn achterband aanschuren, wild gebarend dat hij mij voorbij wilde! Goedhartig als ik ben, deed ik een poging om op een breder deel van de single track aan de kant te schuiven. Bij het begin wist ik dat dit geen koud kunstje zou zijn, gezien het pad de vorm had van een kuip met opkantingen van minstens 20 cm hoog. Bij een laatste por in mijn achterwiel en met de geschreeuwde woorden “De côté!”, werd ik tegen die opkant aangeslingerd en kwam mijn stuur dwars te staan! Gevolg: vliegende vlucht met zware landing op schouder en gezicht, rollend over knie en armen – gans opengeschuurd langs mijn rechterflank, verdoofd gezicht en gebroken helm (god zij dank – een helm) en dat aan een snelheid van ondertussen 53 km/u. Die franzoos, kan van geluk spreken dat ik hem niet meer ben tegen gekomen, want ik had zin hem een flinke pandoering te verkopen! Soit; ik had andere zorgen: 64 km verderrijden en Panda en Swiffer terugvinden.

Niet te geloven: de kilometers kropen voorbij als een slak op een ijsgladde ondergrond. De eerste twintig stonden pas na 2 uur constant vegen op de teller. Nog niet eens één derde afgewerkt en bijna bekaf kwamen wij aan bij de eerste bevoorrading: eten en drinken alsof uw leven ervan af hangt en dan terug op de fiets kruipen, richting de volgende bevoorrading: 35 km ver.

De zon stond al blinkend op ons neer te kijken en schonk ons een schitterend weertje. Van post naar post, halsreikend uitkijkend naar een opnieuw gevulde camelback en rijsttaartjes. Van drinken gesproken: wij hebben op de kop elk een stuk of drie camelbacks leeggetrokken. Swiffer, de gemaanste zweter onder ons, slaagde erin om het vocht te laten verdampen wat hij instant had ingenomen. Tot overmaat van ramp had dit de verzuring en enorme krampen tot gevolg. Het was doorbijten tot de laatste minuut, dit was geen werk voor woesies.

Wij zijn ‘knap’ geëindigd in de tussenstand, plaatsen 351 (Panda), 353 (Beloega) en 358 (Sifaka), elk goed voor 5 uur 43 minuten, gemiddelde snelheid 13,7 km/uur (zonder rusttijden). Te weten dat in onze reeks 595 man meereed, 68 hiervan opgegeven hebben en 19 gediskwalificeerd (waarvan ene voor roekeloos rijgedrag ;)).

Mannen, het was zwaar de moeite! Volgende keer zetten we in op het hele team dat present is!

Haddog kloek,
Beloega

maandag 15 juni 2009

Uitslag RDHF


Hier volgt dan de uitslag:
Pos.352 Brecht Dullers
Pos.353 Tom Sels
Pos.358 Hans Roose

Totaal aantal deelnemers 67km: 595

Aantal DSQ (Disqualified): 19

Aantal DNF (Did Not Finish): 68

Raid Des Hautes Fagnes: 't Platform triomfeert!


WOEST, dat is zo wat de samenvatting van zondag 14 juni.
Panda, Beloega en Swiffer verzamelen omstreeks 9u ’s morgens in Malmédy centrum voor RAID DES HAUTES FAGNES, een Marathon Mountain Bike Race. De Raid is uitgegroeid tot één van de moeilijkste MTB-wedstrijden van België en Europa. Wij kozen voor de tocht van 67km, goed voor zo’n 1700 positieve hoogtemeters. Even onze nummer ophalen aan het onthaal. Met zo’n nummer voelden we ons onmiddellijk nóg professioneler. Aan de achterkant van het plaatje hangt ook een chip waarmee we automatisch gescand worden op de verschillende checkpoints. Door de spanning voor de wedstrijd besloten Panda en Beloega toch nog ne keer stevig naar 't toilet te gaan. Voila, enkele kilo’s lichter, nu zijn we klaar voor de start. Om 10u zetten we ons klaar in onze startblok, de spanning loopt op, panda zijn hartslag in rust gaat van 84 naar 110 en we zijn nog niet vertrokken. Om 10u10 horen we het startschot en klikken enkele honderden woeste bikers in hun klikpedalen (in totaal deden zo’n 2000 bikers mee!). We zijn nog geen 100m weg en de eerste helling komt eraan. De hele groep wordt al versplinterd zodat de eerder gezapige bikers onmiddellijk achter blijven en niet in de weg gaan rijden op de single tracks verderop. We waanden ons even op de E40 op een maandagochtend, iedereen reed nogal nerveus kort achter elkaar. Daar is het even misgelopen voor Beloega, één van de andere bikers sloot de deur en Beloega werd in een greppeltje geduwd waarna zijn wiel dwars ging en een frontale crash maakte met zijn gezicht op de grond. Schade: enkel schrammen, een verdoofd aangezicht, splinternieuwe helm geblutst en truitje gescheurd. Een Platformer laat zich niet kennen natuurlijk en Beloega springt terug op de pedalen en scheurt verder. Na 20km komt de eerste bevoorrading, niks te vroeg want we hadden al honger gelijk een paard. Keuze genoeg: rijsttaartjes, koekjes, cake, fruit,… We blijven niet te lang staan en vertrekken verder op pad. Onderweg zaten verschillende fotografen om actiefoto’s te maken. Op de technische afdalingen en beklimmingen waren regelmatig wat mensen die afstapten, we moesten dan woest roepen en stevig doortrappen maar helaas moesten we ook dikwijls remmen en bijgevolg afstappen. Nu, echt veel “zondagsrijders” kwamen we op deze tocht niet tegen dus het viel voor de rest goed mee. De café-teams zoals je ze ziet op de toertochten in Vlaanderen kom je hier niet tegen. Een full suspension of een carbon fiets behoorde bijna tot de standaard uitrusting en we moeten toegeven dat Specialized oververtegenwoordigd was.
Op 35km de 2e bevoorrading, yes!! Even op adem komen en hier gaan we weer! We hebben zo wat alle soorten ondergrond gehad, opvallend veel wortels en gladde keien. Een kabbelende rivier doorkruisen van +/- 40cm diep hoorde er regelmatig bij, dolle waterpret! Alles verliep behoorlijk goed en we konden alle 3 goed samenblijven tot ikzelf serieuze krampen kreeg in mijn kuiten. Ik wist niet wat er gebeurde want ik had in mijn 25 levensjaren nog nooit een kramp gehad. Afzien! Enkele keren moeten stoppen op te stretchen. Even flitst het gedacht in je hoofd om op te geven maar een Platformer gaat op karakter door. Met krampachtige benen moest ik wel doseren en het tempo wat lager leggen.
Na een prachtig mooi stuk langs een rivier en een hellende modderwand waar zo’n 70% afstapte (neen wij niet) kwamen we aan de 3e bevoorrading, 50km ver. Hier kwam zelfs een jongedame met een plateau eten en drinken op ons afgewandeld als we bovenkwamen. Even horizontaal liggen en stretchen. Inmiddels bezwijken nog enkele collega-bikers van krampen als ze boven aankomen en roepen zo wat de hele haut-fagnes bijéén. Toch een woeste sport dat mountainbiken!
Nog 17km te gaan. We komen nog heel wat downhill-stukken tegen. Hebben we eigenlijk wel normale beklimmingen en afdalingen gehad?? ’t Platform triomfeert over de parcours. In een moment van vermoeidheid en misschien wat overmoedigheid beslis ikzelf om niet af te stappen in een afdaling waar het bordje “slow” hangt, mijn voorste wiel begint te schuiven en val op mijn schouder. Godmiljaar!! Zelfde scenario als een maand terug op de toertocht in Langdorp, maar dan de andere schouder. Inklikken en doortrappen (en afzien)!
Aan de laatste korte bevoorrading (57km) komen we de mannen van 90 en 115km tegen. Je zou denken dat zij meer nood hebben aan een bevoorrading dan ons. Niets is minder waar, het grotendeel van deze woeste beren stopt zelfs NIET. Zotte mannen! By the way, ook zotte vrouwen! Opvallend heel wat vrouwen die ook meededen en het bijster goed deden! Meest opvallende verschijning was een dufke met een roze tenue en een roze Specialized Epic, het kan een man al eens motiveren tijdens het fietsen. Het is 25°, de zon is schroeiend heet, de kettingen schreeuwen om een drupje olie en de camelbags moeten bijna iedere bevoorrading bijgevuld worden. We komen een bordje tegen waarop staat vermeld dat we aan de laatste beklimming bezig zijn! De hellingspercentages en de lengtes zijn steeds vermeld, leuk maar niet altijd even motiverend. Eens bovengekomen staat er een zalige en gestoorde afdaling van meer dan 10% op ons te wachten. Uiteindelijk komen we op een betonnen weg. Er staan kinderen te supporteren met papieren in hun handen “Allez Allez”, “5 KM”! Yes, nog 5km. Even de buitenplaat opgooien en tegen 35km/u door de straatjes van Malmédy scheuren. De politie en organisatie houden al het verkeer tegen en we vliegen als vedetten over de kruispunten. Aan de aankomst staan vele mensen te supporteren en worden nog sprintjes getrokken met de laatste krachten en laatste calorieën!
De eindstreep! Euforie! 5u45 gereden (incl. bevoorradingen) , zo’n 13,5km/u gemiddeld, gemiddelde hartslag van +/- 150. We zijn fier op onszelf en klinken met een La Chouffe op deze overwinning. We bevestigen dat dit de zwaarste maar ook mooiste mountainbike race is van België! De training voor volgend jaar kan beginnen!
Foto's en uitslagen volgen nog...
Keep on riding! Swiffer

dinsdag 9 juni 2009

Bestel NU de exclusieve 't Platform Team-outfit 2009 !!


Het is zover, de nieuwe exclusieve teamkleding van 2009 kan besteld worden!
(klik op afbeelding voor groter formaat)
Via onderstaande link kan je je bestelling doorgeven.
Opgelet, dit geldt als jouw definitieve bestelling en zal je worden aangerekend!

Zodra deze bestelling afgerond is kan je de kleding komen passen om jouw maat de bevestigen, we organiseren hiervoor binnenkort een pas-avond.

Levering wordt eind augustus verwacht.

Wees er snel bij want deze bestelling wordt afgesloten op zondag 14 juni om 21u!

BESTEL HIER

1 2 3 Hopla


Zondag, 7 juni 2009 – historische stemdag voor België en Europa, maar minstens zo historisch voor het platform. Afspraak 10u00 scherp in het onrustige Lummen. Onrustig voor wat komen zou: de dappere krijger(ster)s van ’t platform kwamen aangeroffeld in hun met bass-geluiden-doordrongen bolides, ten strijde tegen slechte weersvoorspellingen en ettelijke kilometers. Wat stond op het programma? Een tochtje Lummen-Leuven-Lummen van maar liefst 123 kilometer, langs boswegeltjes en huizenhoge begroeiing, langs kasseistroken en uitgestrekte veldpaadjes en af en toe langs een geasfalteerd stuk geciviliseerde beton. Met zes keer een flinke dosis moed en de stralingen van moeder zon op onze blote benen en armen, fietsten wij gezwind via het Spanjaardenplein, de Willekensberg (op en af) naar de Zelemse bergen. Aldaar: Thomas, met zijn nieuwe Radon ros en veel te vastgedraaide klikpedalen, had het af en toe moeilijk om letterlijk niet in het heerlijke mulle zand te bijten en zijn knieën een flinke pandoering te geven. Alsof het nog niet zwaar genoeg was besloot hij geregeld even neer te knielen voor de wondere natuur van moeder aarde.


Via Zelem deden wij Diest aan, langs de autostrade via het hoogplateau waar amper planten overleven van stoffigheid bij gebrek aan water. Je zou denken dat Rode Eekhoorn, mijn enige Specialized compaan, af en toe ook last kreeg van de droogte: want aangekomen bij een stoffig, bijzonder hoog gelegen pad, riep hij uit: “Haja, ik ken dat hier; het kanaal!” Begot: ik heb hem toen snel geadviseerd eens aan zijn drinkgedong te drinken, want! Op geregelde momenten hielden wij halt, om van het prachtige landschap te genieten, een koekske te eten en te kijken hoe Justin op massaal elegante wijze op zoek gaat naar het beste plekje in het landschap om zich even neer te vleien voor een pikante plas. Van geen scrupules gesproken, wist Swiffer in moeilijke momenten de groep te verblijden met zijn immer smakelijk riekende veesten. Zwaar onder de indruk van deze lijfelijke impressies verzwakte mijn GPS gevoel en in een zwak moment van concentratie stonden wij terstond stil in een waar jagersbos. Ik mocht met blozende wangen, en door toedoen van nog meer kwalijk gezwets, het pad effenen in dit bos vol onsmakelijke werktuigen en veel te hoge netels. Met de killing fields van Bekkevoort in ons zog, begon Ijzeren Stijn honger te krijgen. In het voorbijrijden van enkele varkenskwekerijen, dachten wij zowaar achterna gezeten te zijn door een tros knorrende varkens. Niets was minder waar, onzen Gnoe had nood aan ne Snickers. Bij tijd en weilen moest ik nog meer advies vrijgeven aan mijn Specialized compaan toen hij zij Diepenbeek te herkennen in het bergachtige landschap. “Drinken, Tim! En af en toe ademen tussendoor !” En niet het omgekeerde zoals hij zo vaak op scheve feestjes doet!


Soit, Bekkevoort gepasseerd via Tielt-Winge, met kleine tussenstop in Café “het Rotte Kot”, zo door naar Lubbeek, Kessel-Lo en finaal standplaats Leuven city, exact 60 km op de teller. Domus was the place to be voor een stevige spaghetti en enorme cola’s. Enige bedoeling was om kracht op te doen om via ingenieus uitgestippelde routes en onbekend terrein terug in Lummen te geraken, totdat… Totdat, Wonnie BurgerKing, druipnat den Domus binnensloop. Hij was namelijk met zijn blauw nadarhek ;) door de regen zich present komen melden om alsnog zijn clubkaart niet te moeten inleveren. Enig ding kan gezegd worden: Wonne maakt indruk! Met zijn stoere, roodverbrande bast en een goudgele pint in de hand, sprak hij de woorden: “Blijven jullie geen Duvels drinken…?” Hopla: bij het uitspreken van het woord Duvel, bezweek Ijzeren Stijn en klopte zijn hoofd op tafel en begon Swiffer te kwijlen en wéér te stinken. Toen waren er nog vier moedigen over! We hadden nog zo op ons tanden moeten bijten om niet over Duvel te spreken! Dank u Wonne.


’t Plezier was niet verkorven; want de terugweg glimlachte ons tegemoet. Na veel gezoek en gezellig gekeuvel met een lokale zatte vetzak die-zei-dat-Fox-veringen-hem-niet-konden-houden, keerden wij huiswaarts. Per tien kilometer die meer op de teller kwam te staan, werden wij euforischer. Zelfs zo euforisch dat wij terug richting Leuven begonnen rijden, alsof Leuven de aantrekkingskracht had van een magneet. Snuggere T-man deed de schrandere vaststelling dat wij rond 17u30 terug naar tegen de zon aan het in biken waren. Maar omdat er meer van dat mul zand te verkennen was, ging de Specialized sectie, gezwind door tot T-man nog maar eens de grond kuste en onze aandacht echt vroeg. T-man: “Ge had gelijk!” Wij waren spontaan terug richting Domus aan het rijden, met de woorden “Duvel drinken” in het achterhoofd. Heel Leuven, de Kesselse berg, Linde, Lubbeek, Aarschot, Tielt-Winge, Bekkevoort, Diest en Zelem heeft geweten dat wij teruggescheurd zijn richting Lummen. Bij de 120ste kilometer begonnen de benen vermoeid te raken en werd het tijd om iets kleins te drinken! Mannen het was plezant, up to the next step in a better performance! Bedankt, Beloega

dinsdag 2 juni 2009

De baansectie is alive!

Vermits ik hier nogal grillig wa problemen heb gekend en nog steeds ken met de chocolatten remmen van mijne mountainbike (Avid Juicy 7 voor een beetje antireclame te maken), schrijf ik dan maar een artikelke over de baansectie:
De baansectie leeft terug als nooit tevoren: Toon heeft op donderdag en vrijdag een kleine 160 kms gemaald. Op vrijdag heb ikzelf mijn stalen ros nog eens ne keer opgeblonken zodat em terug fuchsia-kleurig ziet ipv grijs vant stof. Na de ketting gesmeerd te hebben en met veel gevloek mijn klikpedallen heb kunnen installeren ben ik vertrokken voor een 50 km tochtje langs de Vlaamse wegen. Het idee was eerst om het Dijle-landschap fietsroutenetwerk te volgen, maar vermits ik al na den eerste splitsing blijkbaar de foute nummer aant volgen was heb ik dat plan moeten laten varen (trouwens, zomaar nummers volgen die ergens in de buurt van de nummerkes zitten die gij moet hebben is echt geen goed plan. ik heb ook geen idee hoe die nummering gebeurt, maar het zal alleszins nie zijn via een logisch wiskundig systeem). Dan heb ik mijnen tocht maar verder gezet via de vaart, Haacht (slecht bier, maar da verkoopt blijkbaar toch, want die mannen hebben echt wel een schoon brouwerij), Werchter, Rotselaar, Holsbeek en uiteindelijk Kessel-Lo.
Den dag erna werd het nog straffer. Swiffer en ik hadden ons geëngageerd om 'efkes de benen los te rijden' want de rest van de sportweek was toch al redelijk zwaar geweest. Vermits ik mijn verdwalingen van de dag ervoor eerder weet aan mijn onkunde dan aan de correctheid van het systeem hadden we toch maar beslist om nog ne keer een schoon route uit te stippelen op www.fietsnet.be ... wel wel wel ... "efkes de benen los rijden op de baan" kwam ongeveer neer op ne grillige mountainbike tocht zonder weerga. Die mannen hun fietsroutenetwerk is toch nie echt aan te raden voor de gemiddelde stalen baanfiets me dunkt. Wij hebben daar kasseistroken gepakt waarbij ik dacht dat mijn voorvork gewoon ging afbreken. Ik heb nog een grillig accident kunnen vermijden toen ik "Roger de Vlaminck"-gewijs het bovenste van de kasseistrook aant aanhouden was, tegen een niet onaanzienlijke snelheid een dufke heb moeten ontwijken. Gekrijs en gekerm, temeer omdat swiffer op hetzelfde moment langs den andere kant van de dame in kwestie voorbijscheurde. Efkes verder hebben we dan nog een brokkeljon beklimming gedaan alwaar het kleinste verzet van mijne koersvillo toch nog te groot was. En nog even verder viel ons een afdaling te beurt waar swiffer zijn beide veringen heeft moeten openzetten. Mijn polskes doen nog altijd lelijk pijn als ik da hier aant tippen ben. Miljaar, ik snap ook nie goed hoe het kan dat ik nie lek gereden ben. Misschien is de nieuwe magische kleur toch fuchsia-roze?

Lummen - Leuven - Lummen

Beste Platformers,

Gisteren heb ik een ferm parcours uitgestippeld van Lummen naar Leuven; door velden, over kasseien, op heuvelkammen, in dalen: prachtig landschap gedurende 57 kilometer lang (enkele rit). Het vooruitzicht zou kunnen zijn de dubbele rit uit te voeren komende zondag 7 juni (na het uitbrengen van jullie stem). Vertrek: 10:00 Lummen - Dr. Vanderhoeydonckstraat 24, 12:30 Spaghetti eten op de Grote Markt in Leuven, 16:00 Aankomst Dorpsplein Lummen voor een welverdiende verfrissing!

Interesse? tom.sels@gmail.com

Be there and we'll have some bike fun!

Tom